Emmanuel Macron, de president van Frankrijk, heeft in de vorige verkiezingen Marine le Pen verslagen, de voorvrouw van Front National (nu Rassemblement National). De radicaal-rechtse vrouw werd gevreesd voor haar ideeën door een aanzienlijk deel van de bevolking. Uiteindelijk is Macron, die vergeleken kan worden met D66, gekozen vanwege de aversie tegen Le Pen. Sinds Macron is aangetreden als president van Frankrijk, met een meerderheid in het Franse parlement, heeft hij zich gedragen als een soort moderne Zonnekoning, omgeven door luxe en symbolisch gezag. Daarnaast heeft hij een liberale agenda weten in te voeren dat ongekende proporties kent in een socialistisch land als Frankrijk.
Elsevier bracht een artikel naar buiten over de demonstraties van extreem-links tegen Macron:
Macron is bijna een jaar aan de macht in Frankrijk. La France Insoumise is na de verkruimeling van Le Parti Socialiste de grootste ter linkerzijde, en moet niets hebben van de regering van Macron: ‘een systeem van de rijken, voor de rijken.’ Deze demonstratie, met een carnavaleske knipoog, is door de regering verklaard tot omstreden, omdat hij kort volgt op een uiterst gewelddadige confrontatie op 1 mei tussen politie en anarchisten.
De liberale economische agenda van Macron zorgt ter linkerzijde voor de opkomst van extreem-links, zoals de socialisten/communisten van La France Insoumise. De linkse conventionele partij van oud-president Hollande is, net als bijna alle sociaal-democratische partijen in Europa, ingestort. Er komen nu dus extreme variaties op die teruggaan naar de kernprincipes van het collectivisme en het socialisme.
Aan de andere kant is Macron, net als elke liberaal in Europa, pro-EU. De plannen van Macron met de Europese Unie zijn eurocratisch en daarmee ook de immigratieplannen. In Frankrijk zijn er verschillende 'immigratiejungles' en moeilijkheden met migranten in steden en dorpen, zoals de opkomst van antisemitisme. Als Macron niet met een goed en streng beleid komt aangaande integratie en immigratie, dan zal aan de rechterkant bij de oudere generaties en de jongere generaties een opkomst zijn van radicaal-rechts. Er is al een opkomst van radicale Identitairen en variaties van Rassemblement National.
De anti-Le Pen mensen hebben vorige verkiezingen gewonnen, maar dat is naar mijn mening alleen maar een voorbode voor een ruk naar het radicale links en het radicale rechts. Dit zal niet alleen effect hebben op Frankrijk, maar uiteindelijk ook op de rest van Europese Unie.