Egypte: zoveel valt er niet te lachen

Er ging nog net geen gejuich op bij de redactie van het immer objectieve NOS Journaal toen gisteren bekend werd dat een overgrote meerderheid van de Egyptenaren voor een grondwetswijziging stemde.

De wijziging, door 77,2 procent van de Egyptenaren gesteund, voorziet in een snelle overgangsperiode naar een nieuwe regering. Pijnlijk genoeg is er niet zo heel veel te juichen, want de uitslag betekent vooral héél goed nieuws voor de Moslimbroederschap en Mubaraks Nationale Democratische (LOL!) Partij.

Terwijl de pijprokende analisten van intellectualistische progressieve media vooral de vreedzame en regelmatig verlopen verkiezingen loven, zouden ze eens moeten kijken naar de werkelijke belanghebbenden bij de grondwetswijziging. Mubarak (sinds kort een officiële boef) en de broers van Tariq Ramadan hebben het namelijk bijzonder listig gespeeld.

Het is heel wel mogelijk om ontwikkelingen tegen te houden door met een alternatief plan te komen dat de hele boel doodslaat. Zo herinner ik mij een situatie binnen een niet nader te noemen jongerenorganisatie waarvan ik ooit deel uit maakte. Het plan werd opgevat om de uitstekend presterende hoofdredactie van het ledenblad een voet dwars te zetten. De heren moesten zekere beslissingen vooraf gaan voorleggen aan het congres. Dat zouden ze bovendien slechts één keer in de twee jaar mogen doen. Feitelijk is dat een verkrachting van hun mandaat. Door de motie op een vrij simpele manier af te zwakken (goedkeuring achteraf, meestal een formaliteit, en "in principe" maar eens in de twee jaar) werd de motie een tandeloos geheel.

Zoiets is natuurlijk ook gewoon politiek. Hetzelfde gebeurt nu op grotere schaal in Egypte. De democratisch gezinde (dat lees ik tenminste her en der) demonstranten is in noodtempo tegemoet gekomen met het referendum. Terwijl de leiders van de revolutie nog druk bezig zijn met het oprichten van partijen, walsen de Mubarak-bende (al lang en breed georganiseerd) en de moslimbroederschap (idem) in noodtempo over de idealisten heen.

De boodschap: "Jullie wilden toch hervormingen? Dan krijgen jullie hervormingen." En gaan die er komen? Nou, misschien. De grondwetswijziging is feitelijk zo hol dat de volgende regering er invulling aan gaat geven. Mocht het weer Mubarak worden, dan komen er geen hervormingen en kan hij verder gaan waar hij gebleven was. Mocht het de moslimbroederschap worden, dan krijgen we wél hervormingen en kunnen we ons gaan verheugen op de geneugten van de zeer mensvriendelijke sharia.

Leuk hoor, zo'n revolutie. Nu kunnen we of de macht van de ene boef bestendigen of de andere in het zadel helpen. Maar het is wel heel fijn dat het referendum zo eerlijk is verlopen.