Effect windmolens op waarde onroerend goed

Over het effect van windmolens op de waarde van onroerend kan men nauwelijks iets vinden in de media. Toch is dat een bron van grote zorg voor vele bezitters van huizen en grond. Plaatsing van windmolens kan voor vele particulieren leiden tot megaverliezen en persoonlijke financiële drama's. Voor zover mij bekend is Pieter Lukkes een van weinigen die in ons land daarover heeft geschreven. In zijn 'zienswijze' 'Ontwerp-Structuurvisie Fryslân Windstreek 2012' schreef hij bijvoorbeeld:

Arresten van het Gerechtshof te Leeuwarden en van de Hoge Raad der Nederlanden. Deze gaan over het feit, dat woningen in de buurt van windturbines in waarde dalen. Die daling dient in de WOZ-waarde tot uiting te komen. Dit is ook de uitspraak van zowel het Gerechtshof als van de Hoge Raad. Deze Raad bepaalde in 2003 dat de WOZ-waarde van een woning in Termunterzijl op een afstand van ca. 2 km tot een windpark met € 94 658 ( 31%) diende te worden verlaagd. Aangezien niemand de betreffende eigenaar dat bedrag is komen brengen is het de vraag waar betrokkenen de waardedaling van het onroerend goed en het verlies aan woongenot kunnen verhalen. Ten onrechte zwijgt het ontwerp streekplan Windstreek 2012 hier over. Voor de rechtszekerheid van de burger is het absoluut nodig dat dit onderwerp uitputtend aan de orde wordt gesteld.

Lees verder hier.

Hoeveel hypotheken zouden daardoor niet onder water komen te staan? Of hier sprake is van gelegaliseerde georganiseerde misdaad is aan juristen om te bepalen.

Zover mij bekend is dit thema nog steeds een ondergeschoven kindje In Nederland. In Engeland lijkt het nu op de politieke agenda te komen. Maar dat zint de voorstanders van windenergie, met het ministerie van energie en klimaatverandering van Ed Davey (LibDem) als voorhoede, natuurlijk niet. Resultaat? Een heftige competentiestrijd binnen de regering en de bureaucratie.

Onder de titel, 'Secret wind farm report into house price blight', rapporteerden Peter Dominiczak and Emily Gosden daarover in de Britse 'Telegraph':

Lees verder hier.

Hoewel het natuurlijk goed is dat meer inzicht komt in de waardedaling van onroerend als gevolg van de plaatsing van windmolens, betekent dat nog niet dat er nu een complete kosten/baten-analyse is van windenergie - iets dat in de buurt komt van de goede doch ook nog onvolledige CPB-analyse. Maar analyses die op feiten en de beste technische en economische inzichten zijn gebaseerd, mogen zich tegenwoordig niet meer in de gunst van de autoriteiten verheugen. Die verkeren geheel in de dubbele houdgreep van gevestigde belangen in de duurzaamheidsindustrie en groen wensdenken. De belangen van de bevolking moeten daarvoor wijken. De CPB-analyse werd dan ook prompt door de regering in de prullenbak gedeponeerd. Er is tot dusver niets meer van vernomen.

Het was het eerste wapenfeit van de nieuwe CPB-directeur, die daarmee – als voormalig ambtenaar van Financiën – haar onafhankelijkheid van de regering bevestigde. Zij heeft er niet veel lol aan beleefd. Dat is triest.

Men kan zich afvragen waarom ons land dure en kwalitatief hoogwaardige adviesorganen nodig heeft als men hun adviezen toch maar in de wind slaat.

Met een beroep op partij– en fractiediscipline alsmede coalitieafspraken wordt verzekerd dat Kamerleden die voor zichzelf wensen na te denken en sympathie tonen voor de CPB–aanbevelingen hun verstand op nul zetten en zich koest houden. 'Zonder last of ruggespraak' behoort tot een ver verleden. Waar zijn we toch in hemelsnaam mee bezig?

Voor mijn eerdere DDS-bijdragen, zie hier.