Een Europese kredietcrisis?

Banken vertrouwen elkaar niet meer.

De situatie is simpel: de markt van kortlopende leningen droogt op. Dergelijke leningen worden nog wel uitgeschreven, maar steeds minder tegen betaalbare tarieven. Banken maken veel gebruik van kortlopende leningen en lenen ook aan elkaar. Maar banken vertrouwen elkaar steeds minder. Zoals geen bank in 2008 van de ander wist hoeveel rommel ze op de balans hadden staan, weet nu niemand in hoeverre de concullega bestand is tegen de eurocrisis. Het gevolg: banken zitten op hun geld en lenen niet meer aan elkaar - een reprise van de kredietcrisis.

En nu was de kredietcrisis niet de Totale Onvoorstelbaar Grote Ramp die ons werd voorgehouden, maar dat wil niet zeggen dat er niets aan de hand is. Want reken maar dat er banken gaan omvallen als deze situatie aanhoudt. En nu moet u niet denken dat wij dat als Nederland lekker op eigen houtje mogen opknappen. Dat gaan we gedwongen in Europees verband doen. Daar is de ECB momenteel al mee bezig: banken die het water tot aan de lippen staat, krijgen krediet van de centraalbankier. Drie keer raden welke banken moeite hebben om toegang te krijgen tot de geldmarkt. Ja, inderdaad, Italiaanse voorop, gevolgd door nog een stel Zuid-Europeanen.

Misschien krijgen we straks, na een permanent noodfonds voor landen, ook een Europees bankennoodfonds. Dan gaat de belastingbetaler ook banken overeind houden. Belasting betalen is immers een voorrecht en Europa een zegen.