Duitsland slaat van zich af – terecht

De Duitse MinFin Wolfgang Schäuble geeft flink af op Europese en Amerikaanse criticasters van de Duitse economische groei. Geheel terecht. Duitsland heeft de afgelopen tijd even felle als laffe kritiek over zich heen gehad. Waarover eigenlijk? Omdat het land de euro devalueert om zo de eigen export te bevorderen? O nee, dat kan het niet zijn. Wellicht omdat Duitsland teert op de financiën van andere eurolanden? Nee, ook dat niet, ze zijn bijvoorbeeld de grootste betaler aan het Griekse reddingsfonds. Waarom dan wel? Omdat Duitsland te concurrerend zou zijn. Altijd hetzelfde met die vermaledijde harde werkers!

En daar heeft Schäuble dus genoeg van. Hij haalde dit weekend hard uit naar Christine Lagarde, de ongetwijfeld stakende Franse minister van Financiën, die heeft gezegd dat de sterke Duitse export de concurrentiepositie van andere eurolanden zou ondermijnen. Poef, weg met 200 jaar economisch denken, weg met marktwerking, weg met kapitalisme; als een land het goed doet, is dat in de eerste plaats over de ruggen van andere landen, aldus tante Christine. Je moet natuurlijk nooit vragen hoe het kan dat het ene land het beter doet dan het andere, dat is verkeerd. Het heeft namelijk niets te maken met de kwaliteit van je economie. De wereld op zijn kop.

Duitsland zet het Franse gebrek aan affiniteit met enige vorm van hard werken even in het juiste licht en valt daarmee ook de Verenigde Staten aan:

De Verenigde Staten zijn, zoals ik al eerder betoogde niet concurrerend genoeg en proberen met allerlei hang-en-vliegwerk hun goederen alsnog aan de man te brengen. Een van die oneigenlijke manieren is de dollar devalueren. O nee, dat moet je zo niet zeggen, dat heet netjes Quantative Easing 2. In rauwe cijfers gaat het hier op de grootste som geld die sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog in de Amerikaanse economie wordt gepompt. Door de dollar-devaluatie verliezen de Verenigde Staten overigens ook hun geloofwaardigheid als ze bij China reclameren dat dat land de koers van de yuan kunstmatig laag houdt.

Terug naar Duitsland: Schäuble legt de vinger dubbel zo hard op de zere plek; hij wijst er niet alleen op dat het stimuleringspakket ter waarde van 600 miljard dollar niet zal helpen, maar hij legt en passant ook uit hoe dat komt. Amerika heeft zijn industriële basis genegeerd en zal structureel moeten hervormen op dat goed te maken. Laten ze een voorbeeld aan Ford nemen. Een conjuncturele opleving maakt niet goed wat structureel verouderd is.