Duitsland capituleert definitief tegenover EU om tolheffing, levert weer wat soevereiniteit in

"Brussel staat Duitse tolheffing toe", kopte de Telegraaf. En dat is precies wat er mis is.

De kogel is dan eindelijk door de kerk over de zogenoemde PKW-maut, de tolheffing voor personenauto's op de Duitse snelwegen. Al jaren probeert Duitsland haar soevereiniteit over haar eigen autobahn uit te oefenen door deze heffing in te voeren, daarbij steeds tegengehouden door de Europese Unie die dreigde met allerlei procedures om de Duitsers het leven zo zuur mogelijk te maken. De reden voor al dit gedoe? Het zou "discriminerend" zijn. Oh help.

Want ja, de Duitsers constateerden al jaren geleden geheel correct dat de financiering van hun snelwegen helemaal krom is. En die financiering is hard nodig: hoewel de autobahn bij ons Nederlanders een uitstekende reputatie heeft, is de werkelijkheid op veel plekken vaak anders: veel wegen hebben achterstallig onderhoud en vooral viaducten - soms wel 60 jaar oud - hadden eigenlijk gisteren nog vervangen moeten worden, mits daar geld voor was geweest. In de meeste gevallen zou ik zeggen dat de Duitsers dat zelf maar moeten uitzoeken, maar in dit geval is het logisch dat Europa erbij betrokken wordt. Tenminste, bij de financiering ervan. Duitsland is immers voor vele mensen, of ze nou op vakantie gaan of erdoorheen moeten met de vrachtwagen, een onvermijdbaar doorreisland. Al die buitenlanders gebruiken de wegen dus wel, maar betalen er geen cent voor - in tegenstelling tot het Duitse volk, dat net als hier wegenbelasting betaalt. Laat die buitenlanders dan ook een steentje bijdragen zonder de Duitsers nog extra te belasten, zou je denken.

Maar nee, dát mag dan weer niet van Brussel. Dat Duitsers als enigen wegenbelasting moeten betalen voor de Duitse wegen is prima, maar dat alleen buitenlanders tol zouden moeten betalen is natuurlijk je reinste discriminatie! Integendeel: door allebei de partijen te laten betalen voor het gebruik van dezelfde wegen stop je juist met de discriminatie die Duitsers nu ervaren, maar daar wil de Unie natuurlijk niets van horen.

In plaats daarvan hebben ze alle tijd gebruikt om een 'gelijkwaardiger' plan uit de regering Merkel te persen. Lees: een plan dat uiteindelijk zoveel administratieve rompslomp oplevert dat het de vraag is of men er überhaupt nog wat aan gaat verdienen. En dan hebben we het nog niet eens over de kosten wat betreft het vertrouwen van de Duitse bevolking in haar eigen regering, maar vooral richting de Europese Unie. Voor de zoveelste keer hebben ze het bewijs gekregen dat deze Unie simpelweg doorslaat in haar bevoegdheden en niet zal rusten totdat elke lidstaat zonder tegenstribbelen naar de verheven leiders in Brussel zal luisteren.

En daarmee snijdt Europa zich - voor de 20.000ste keer - in de vingers. De EU had zo'n mooi project kunnen worden als die zich maar zou richten op de dingen waar samenwerking nut heeft, zaken waarbij we elkaar versterken richting de buitenwereld: grensbewaking, defensie en buitenlands beleid bijvoorbeeld. Dáár valt wat te halen, maar juist op die gebieden schiet de hele integratie ernstig te kort.

Maar hé, zolang we allemaal maar ongediscrimineerd de snelweg op kunnen, toch?