Duitse ondernemers staan niet te springen om de samenwerking die bondskanselier Angela Merkel aangaat met de sociaal-democraten. Zij dreigen de prijs te gaan betalen van een linkser beleid.
Veel Duitse zakenlieden steunen de conservatieve partij van Merkel, of de liberalen die er in september niet in slaagden genoeg stemmen te winnen om hun zetels in het parlement te behouden. De kritiek wordt dan ook nog niet luid geuit, maar nu er een coalitieakkoord ligt wordt toch langzaam maar zeker duidelijk dat ondernemend Duitsland er weinig voor voelt.
The Economist is bang dat maatregelen die flexwerken aan banden moeten leggen de Duitse concurrentiekracht zullen schaden. Op aandringen van de SPD wordt het moeilijker Duitsers voor een korte termijn in dienst te nemen en dat juist op het moment dat de Duitse export een hoogtepunt heeft bereikt: in oktober voerde het land voor meer dan 99 miljard euro aan goederen en diensten uit. Dat exportsucces is vooral te danken aan de hoogwaardige producten die Duitsland maakt, maar het feit dat werknemers relatief goedkoop zijn en flexibel kunnen worden ingezet helpt enorm.
De voorgestelde coalitie zal ook weinig veranderen in het Duitse energiebeleid, ook al riep de voorman van de Duitse werkgevers de regeringspartijen eerder op
de Energiewende terug te draaien. Hij waarschuwde dat als er niets veranderd Duitsland wederom bekend zal komen te staan als de 'zieke man van Europa.'
The Economist legt uit:
Germanys renewable-energy law has boosted green sources through guaranteed high prices for renewable power, preferred access for renewables to the grid and easier financing, from a tax on electricity bills. German industrial electricity prices are among the highest in Europe. Power-hungry industries get partial relief from the tax that finances renewable subsidies; but they complain nonetheless, of a lack of long-term clarity in energy policy.
Vrij vertaald:
Het Duitse duurzame energiebeleid stimuleert de productie van groene stroom door middel van gegarandeerd hoge prijzen, voorrang op het energienet en een gemakkelijke financiering dankzij een belasting op de elektriciteitsrekening. De industrie in Duitsland betaalt meer voor stroom dan waar dan ook in Europa. Bedrijven die veel stroom gebruiken zijn gedeeltelijk vrijgesteld van de belasting, maar klagen desondanks over een gebrek aan zekerheid voor de lange termijn.
Binnen het CDU van Merkel wordt dan ook gemopperd. Drie conservatieve zwaargewichten die bekend staan als bondgenoten van het bedrijfsleven verklaarden dit weekeinde
in de boulevardkrant Bild dat zij tegen het coalitieakkoord zijn. Zij maken zich vooral boos over de voorgestelde invoering van een landelijk minimumloon en vinden dat de nieuwe regering te weinig doet om de energiecrisis te verlichten.
Ook jonge christen-democraten
zijn kritisch. Zij maken zich zorgen om een vroegpensioen dat de regering mogelijk wil maken. Duitsers die op hun achttiende zijn begonnen met werken zouden in de toekomst al met 63 met pensioen kunnen. De jongeren vrezen, niet onterecht, dat zij voor de kosten gaan opdraaien.
En dan is er nog het begrotingsbeleid. Er moet meer geld naar onder meer infrastructuur, onderwijs en kinderopvang, maar Merkel heeft bedongen dat de belastingen niet worden verhoogd. Zowel de
Frankfurter Allgemeine als de Amerikaanse
Wall Street Journal vragen zich af of het zonder lastenverzwaringen wel mogelijk is de begroting op orde te houden. De kosten van alle aangekondigde sociale maatregelen lopen naar schatting in de tientallen miljarden euro's. Toch willen de regeringspartijen in 2015 beginnen aan het afbetalen van de Duitse staatsschuld. Dan moet het land in de tussentijd flink groeien om genoeg geld in het laatje te brengen, terwijl de toenemende lasten voor werkgevers, de almaar oplopende stroomkosten en de voorgestelde verstarring van de arbeidsmarkt de groei eerder zullen afzwakken.
