Doorgeslagen woke-rector op Cambridge diep door het stof om meldpunt voor 'microagressie'

Een microagressie is het meest irritante en pietluttigste concept dat de 'woke'-beweging tot nu toe heeft voortgebracht. Een vrouw 'meid' noemen is een microagressie. Een transgender (of iemand die zichzelf als non-binair heeft verklaard) verkeerd aanduiden ook. 'Waar kom je vandaan?' is ook al een microagressie. Zelfs zúchten wanneer iemand begint over racisme is al een microagressie. Het is dus eigenlijk alles wat ook maar enigszins een (geveinsde) gevoeligheid kan uitlokken bij drammerige linkse types.

Dit belachelijke concept, gepaard met een klikcultuur door de website van die rector, maakt een werkelijk verstikkende sfeer. Eentje die de rector op eigen houtje actief heeft aangewakkerd, want hij wilde 'een veilig klimaat' ('safe space', red.) creëren voor niet-witte leden'.

Daarmee is hij een schoolvoorbeeld (pun intended) van doorgeslagen linkse identiteitspolitiek. 'Niet-witte' studenten worden door zo'n figuur namelijk gezien als zwak en hulpbehoevend van zichzelf. Ze hebben iemand als hem nodig om ze door die 'gevaarlijke witte' universiteit te loodsen. Paternalistischer wordt het niet.

En het ergste van allemaal is nog dat meegaan in het concept van microagressie ertoe leidt dat ieder gekwetst gevoel en elke traan er direct mee gelegitimeerd wordt. Alsof je het recht hebt om niet te worden gekwetst. Types als deze rector voeden een zwakke en hulpbehoevende generatie op. Prachtig om te zien dat studenten en een pressiegroep genaamd de Free Speech Union hier een stokje voor hebben gestoken, maar jammer dat het überhaupt nodig is.