Door ons ruimhartige vluchtelingenbeleid barst het hier nu van de liegende oorlogsmisdadigers

Wees empathisch! Zet de grenzen wijd open voor vluchtelingen! Of toch niet? Ik doe een greep uit artikelen van slechts één week uit twee kranten. Het NRC Handelsblad van 5 december schrijft het artikel “Gevlucht uit Syrië, maar nog steeds bedreigd” naar aanleiding van een uitgebreid onderzoek van NRC van zeven maanden met ruim 90 bronnen naar de situatie van Syrische vluchtelingen. Het resultaat is dat het barst van de oorlogsmisdadigers. De IND krijgt er onvoldoende grip op. Bewijzen zijn moeilijk te leveren. De oorlogsmisdadigers liegen, bedreigen, vormen een machtig netwerk en duiken onder.

Tientallen handlangers van de Syrische president Assad zijn als vluchteling in Nederland beland tot onrust van vele Syriërs alhier. Raid Sadek: “Dit zijn de mensen waarvoor we gevlucht zijn.” Sadek vluchtte uit Syrië en deed aangifte tegen een man in zijn dorp in Drenthe om mogelijke misdaden in Syrië: “Wij willen dat ze bestraft worden.” Bashar is een vermeend lid van een beruchte eenheid van het regime. Maar hij zegt: “Ik heb nooit kindsoldaten geworven en heb het ook nooit gefaciliteerd. Ik ontken dat allemaal. Het zijn leugens van de oppositie.” Uit angst voor Shabiba vertrouwen Syrische vluchtelingen elkaar in Nederland niet. En dan blijken er geruchten over Bashar opvallend overeen te komen met de bevindingen van het onderzoeksteam in Parijs. En zo gaat dit gedegen NRC onderzoek vijf volle pagina’s door. De toon lijkt gezet: “Welkom in Nederland, beste Bashar. Je krijgt hier bed, bad, brood en een doorzonwoning! Neem vooral je kornuiten mee, we vinden het prima!”

In het NRC van 30 november verschijnt het artikel “Oegandezen staan nu gelijk aan leugenaars”. Het gaat over Oegandezen die al dan niet terecht naar Nederland “vluchten” omdat ze homo zouden zijn. Homofilie is in Oeganda verboden en wordt zwaar gestraft. Het voordoen van homofilie is een schitterend voorwendsel. Het is immers niet te bewijzen. En anders dan oorlogsvluchtelingen kun je in Nederland dan altijd blijven. Als een land in oorlog is, dan zal dat ooit overgaan en moet de vluchteling terugkeren naar het land van herkomst (alhoewel wij daarin extreem soft zijn, ze blijven hier). Als een land homofoob is, dan blijft het homofoob. Dat gaat niet zomaar over. Een voorgewend vluchteling kan dus blijven. Nederland stinkt er blind in en vangt deze leugenaars op. Mensensmokkelnetwerken weten hier wel raad mee. Maar wij zeggen: “Welkom in Nederland, heren. U krijgt hier bed, bad, brood en een doorzonwoning! Neem vooral uw kornuiten mee, we vinden het prima!”

Tot slot uit het FD van 5 december het verhaal van Sennay Ghebreab, als kind uit Eritrea naar Nederland gevlucht: “Eén duidelijk keerpunt in mijn denken is de vluchtelingenstroom vanuit Eritrea die bijna tien jaar duurt... De bevrijder in Eritrea werd de onderdrukker en de nieuwe vluchtelingenstroom werd compleet uitgesloten door de Eritreërs die allang in Nederland waren.” Blijf weg! Rot op! Ghebreab: “De gemeenschap brak in tweeën, een duidelijke vorm van uitsluiting en ongelijkheid. Hoe kun je jongeren die onderdrukt zijn, hier ook weer onderdrukken?”

Het is een gevolg van empathie en goedertierenheid die tot ongelooflijke goorheid leidt. Hier in dit uiterst naïeve Nederland laten diverse eerzame burgers zich voor dit karretje spannen. We maken blind onderdeel uit van een smerig en leugenachtig geheel. Wanneer worden ze eindelijk eens wakker? Nooit! Want ze willen niet wakker worden. Hoe dieper je hier in duikt hoe groter de walging wordt.

En vooral D66 loopt hier achteraan. Tijdens Jan Terlouw was deze partij het “redelijke alternatief”. Nu is het verworden tot het “rabiaat-links alternatief.” Sigrid Kaag wil premier van Nederland worden. Hoe verward kun je zijn?

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.