Weg met politiekcorrecte wensdenkers.
Het heeft even geduurd, maar zoals Opiniez.com terecht schrijft heeft Trump "eindelijk zijn ideale buitenlandteam bij elkaar." Mike Pompeo gaat van de CIA naar Buitenlandse Zaken. Nikki Haley -- een rijzende ster die kans lijkt te maken om zelf in de toekomst president te worden -- als ambassadrice bij de VN, en John Bolton als Veiligheidsadviseur. Het is een dreamteam van realisten die niet bang zijn om problemen te benoemen, of dat nou politiekcorrect is of niet:
Met McMaster verdwijnt ook het laatste anti-Israël geluid uit het Witte Huis. Het zal een bittere pil zijn voor de overgebleven Obama-medewerkers werkzaam in overheidsinstellingen of de diplomatieke dienst. Zij hebben geen stem meer in het centrum van de macht. Hun rol is uitgespeeld.
Natuurlijk heeft Bolton nogal wat haters. Zo beweren zij onder meer dat hij een neoconservatief is die medeverantwoordelijk was voor het jarenlange fiasco geheten "de oorlog in Irak." Maar dat valt alleszins mee. Ja, Bolton steunde het idee om Saddam Hoessein uit de macht te gooien, maar anders dan échte neoconservatieven wilde hij niet aan 'nation building' doen. Je voert oorlog, je werpt het regime van je tegenstander omver, en dat is het dan; daarna moet de bevolking zélf bepalen wat het doet. Ja, je houdt de boel in de gaten om er zeker van te zijn dat zo'n land niet nogmaals een bedreiging voor jou gaat vormen, maar dat is het dan wel.
Dat is precies hoe oorlogen gezien en gevoerd moeten worden. Neoconservatieven willen overal ter wereld 'vrede en democratie' brengen. Klinkt leuk, maar het blijkt niet te werken. En als je het wel probeert, hebben we geleerd, creëer je er juist ongelooflijk grote problemen mee. Bolton begrijpt maar al te goed.
Waarom Europa dan toch zo fanatiek reageert op zijn benoeming? Nou, Van As verwoordt het prima:
Helaas wordt Europa geleid door praatzieke Chamberlains. Goddank wordt het Witte Huis bevolkt door de Churchills en de Pattons van onze tijd...
Nou zou ik Trump geen Churchill of Patton noemen -- daarvoor heeft hij te weinig principes en is hij als persoon te flexibel -- maar wat de rest van zijn buitenlandteam betreft klopt die vergelijking heel aardig. Haley, Pompey en Bolton zijn gewoon een prima drietal. Sterker nog, eigenlijk hadden we niet op veel beter kunnen hopen.