Diversiteitsbeleid is gedoemd om te falen: 'Allochtonen willen zelf helemaal niet bij de politie!'
Oh pardon, schreef ik "allochtonen"? Ik bedoelde natuurlijk 'mensen met een migratieachtergrond'.
Al sinds Erik Akerboom - die laffe tak onder wiens bewind kritische agenten vakkundig weggewerkt worden - aan het hoofd staat van de Nationale Politie, zet men daar veel meer in op diversiteit. Dat betekent in de praktijk: 'positieve' discriminatie waarbij Geert-Jan vriendelijk bedankt wordt voor zijn prachtige CV omdat ze toch liever wachten tot Mustafa komt solliciteren. Probleempje is alleen: die heeft daar waarschijnlijk helemaal geen zin in.
Uit onderzoek van Motivaction blijkt namelijk dat allochtone jongeren absoluut niet staan te trappelen om een baan bij onze politie. Sterker nog: ze zouden zich kapot schamen. Zoals de Volkskrant het verwoordt:
'Ik denk dat ze me zouden zien als een verrader en daardoor zou ik echt moeten verhuizen', zegt bijvoorbeeld een respondent met Antilliaanse wortels in het onderzoek. Een Surinaamse geïnterviewde: 'Mensen zouden steeds zeggen dat je een slaaf van de staat bent geworden.'
Klinkt dat als mensen die opeens van gedachte zouden veranderen over hun carrièrekeuze als er boven het bureau opeens een spandoek met "Alle Turken, Surinamers, homo's, transgenders en iedereen die geen standaard blanke heteroman is, welkom!" zou hangen? Natuurlijk niet.
Oftewel: als ze daar zelf helemaal geen zin in hebben, waarom zou je dan krampachtig niet-allochtone sollicitanten gaan weigeren omdat je liever wilt kunnen pochen met je diversiteitscijfers? Ik zal je vertellen, Akerboom: Nederland geeft helemaal niets om een Nationale Politie met leuke statistiekjes, maar om een politie die dit land ook daadwerkelijk veilig weet te houden. Daarvoor hebben we de beste agenten nodig, en maakt het ons écht geen mallemoer uit waar die vandaan komen.
Lees ook