Amnesty International krijgt een hele reeks beschuldigingen over zich heen, allemaal doordrenkt van het inmiddels stereotype woke-jargon. Zo blijkt het hoofdkantoor van de organisatie een 'wit bolwerk met koloniale trekjes' te zijn en 'een moeras van verkapt racisme en oneerlijke machtsstructuren'. De Britse krant The Guardian heeft een intern en vertrouwelijk onderzoek in kunnen zien dat is uitgevoerd bij mensenrechtenorganisatie Amnesty International door twee diversiteitsadvocaten (dat bestaat kennelijk) van Howlett Browns.
En de beschuldigingen liegen er niet om! Op het eerste gezicht althans, want eigenlijk is er niet heel veel aan de hand. Bijvoorbeeld: medewerkers die een hun collega's met Pakistaanse achtergrond een keer 'Paki' noemen of het haar van hun zwarte medewerkers eens aanraken. Dat het allemaal wel meevalt blijkt wel uit deze sneue poging om alles af te doen als racisme en
discriminatie, zo
lezen we in De Volkskrant:
"Personeel met een religieuze achtergrond voelt zich uitgesloten van bedrijfsuitjes die eindigen in het café, waar zij zich om godsdienstige redenen niet thuis voelen. Binnen werktijd ruimte maken voor gebed en andere religieuze verplichtingen stuit op ‘ongevoelige’ reacties."
Of neem dit voorbeeld over hoe klachten over racisme niet serieus worden genomen:
"Zo werd een klacht over ‘omgekeerd racisme’, ingediend door een werknemer die zich gediscrimineerd voelde door aantijgingen over wit privilege van een collega, als ongegrond afgedaan zonder enige discussie over de voorrechten van wit personeel in de Amnesty-organisatie. ‘Iemand aanspreken op racisme leidt blijkbaar tot hevigere reacties dan het racistische gedrag zelf,’ aldus het rapport."
Amnesty International heeft in ieder geval een groot probleem. Niet met racisme, maar met diversiteitsdrammers die op alle slakken zout willen leggen en de hele bedrijfscultuur verzieken. Het effect is duidelijk: iedereen moet op de tenen lopen en levert alleen maar meer beschuldigingen van racisme en 'omgekeerd racisme' op, terwijl termen als 'wit privilege' als absoluut feit worden gepropageerd.
Het zou best kunnen dat er bij Amnesty af en toe een grens wordt overschreden, maar de zogeheten diversiteitsadvocaten achter dit rapport weten dat niet bepaald boven tafel te krijgen. In plaats daarvan krijgen we een serie non-voorbeelden van mensen zonder incasseringsvermogen. Houd dan gewoon je mond, jongens!