Dit waren absoluut de vijf meest foute danshits uit de jaren '90! Ken jij ze allemaal nog?

Scandinavië was een belangrijke bron voor dancemuziek. In 1994 kwamen de Zweedse Rednex op het fantastische idee om een vleugje country toe te voegen aan de tot dusverre vrij rechtoe-rechtaan dancemuziek die de jaren '90 destijds kenden. En zo kwamen ze op het idee om het Amerikaanse volksliedje "Cotton Eye Joe" te coveren. Het epistel gaat over een cowboy met een ooglapje, die in elke stad in het Wilde Westen langsrijdt en daar vrouwen versiert. Mannen beklagen zich in het liedje dat er zo geen meisjes meer voor hen overblijven: "Als "katoen-ogige Joe" er niet was geweest, dan was ik nu al een hele lange tijd getrouwd...":

https://www.youtube.com/watch?v=VcDy8HEg1QY

Evenals de Zweden van Rednex (zie vorige pagina) hadden ook de Amerikaanse mannen van de C+C Music Factory door dat dancemuziek zich uitstekend leende voor een mix met een ander genre. De productiehelden C+C kozen echter niet voor country, maar namen een relatief nieuwe muziekstroom die toentertijd nog niet veel grond gewonnen had: rap.

Het resultaat van de mix was één van de meest catchy deuntjes van het decennium, met miljoenen mensen die de gillende vrouwenstem die zingt "Everybody dance now!" direct gevolgd door elektrische gitaren uit duizenden kunnen herkennen. In 2006 samplede Bob Sinclar dit liedje dan ook, en het is niet moeilijk om te horen waarom. Dit liedje is gewoon een tijdloze klassieker:

https://www.youtube.com/watch?v=LaTGrV58wec

Wie jaren '90 zegt, zegt happy hardcore... één van dé absolute muzikale verrassingen van het decennium. Met trainingsbroeken, kaalgeschoren koppen, onderbroekenhumor en zelfs vrolijk gekleurde XTC-pillen leek het op geen enkele artistieke rage die aan de happy harcore-hype voorafging. En het is onwaarschijnlijk dat we ooit weer diens gelijke zullen zien.

Hoe dan ook: Nakatomi's Children of the Night is één van de bekendste liedjes uit die periode, en ook één van de weinigen (zo niet de enige) die niet dood en begraven is met de rest van het voltooide en afgesloten happy-hardcore tijdperk was midden jaren '90 een muzikale revolutie ontketende:

https://www.youtube.com/watch?v=O64vSP-Zj6U

Aan de populariteit van 2 Unlimited leek in de jaren '90 inderdaad geen enkele 'limiet' te zitten: the sky was the limit voor het Nederlandse duo 2 Unlimited, bestaande uit zangeres Anita Doth en rapper Ray Slijngaard. Ze scoorden de ene hit na de andere, en wisten met hun dancedreunen zich zelfs internationaal op de kaart te zetten. Eind jaren '90 ging de klad er desalniettemin, en verdwenen ze van het podium, maar ze hadden bij jong en oud inmiddels de harten veroverd. Televisiester Irene Moors had samen met de Smurfen nog een bijzonder succesvolle cover, die in 1995 evenals het origineel op nummer 1 wist te komen in de Top 40:

https://www.youtube.com/watch?v=exLG0XWM_Dg

Hoe kan het ook anders? Dit liedje had alles wat foute muziek maar fout kan maken. Twee Spaanse gasten die eigenlijk net iets te oud zijn voor de seksueel getinte teksten die ze zingen, dames die niet alleen schaarsgekleed zijn, maar ook nog eens gekke kapsels hebben, een volledig uniek dansje, en een catchy melodietje dat zelfs bijna 20 jaar na dato nog moeiteloos in je hoofd blijft zitten.

De Macarena is de standaard op het gebied van fout. Fouter kan haast niet. Twintig jaar later is het nog steeds niet verslagen als de ultieme vorm van foutheid. Kijk, luister en geniet... De Macarena!

https://www.youtube.com/watch?v=UoUmyY6CQRo