De kritiek op het boek is voorspelbaar. Een dikke turf van bijna 800 bladzijden geschreven door meer dan dertig verschillende auteurs leidt onvermijdelijk tot herhaling, een gebrek aan eenduidigheid en al eens tot veralgemening. Het ontbreekt ook aan globale oplossingen om de aangehaalde problemen op te lossen (alhoewel iemand als Michiel Hegener wel concrete voorstellen doet voor het onderwijs) maar dat is dan ook de taak van de bewindvoerders. Die kunnen in elk geval hun ogen niet meer sluiten voor de misstanden die in naam van de islam, zowel in moslimlanden als in onze contreien, gebeuren. Dat is hét grote belang van dit boek. Wie nu nog beweert dat de problemen rond de orthodoxe islam onbetekenende hersenspinsels zijn en dat we een en ander moeten relativeren, is medeplichtig aan schuldig verzuim. Zwijgen is geen optie meer.