Dick Lindzen: 'enfant terrible' in klimatologenland

Ik heb reeds vaak aandacht aan Dick Lindzen, enfant terrible in klimatologenland, geschonken (gisteren nog).

Onlangs deed 'The New York Times' (NYT) dat ook. Dat is opmerkelijk want de NYT is traditioneel een fervent AGW-apostel (AGW=Athropogenic Global Warming). Enige tijd geleden leek daar echter een kentering in te komen met de publicatie van een indrukwekkend interview van Nicholas Dawidoff met Freeman Dyson.

Freeman Dyson wordt als een van de knapste wetenschappers ter wereld beschouwd. Hij heeft tot op heden net naast de Nobelprijs gegrepen. Hij werd weliswaar evenwaardig bevonden aan zijn collega's die hem wèl kregen, maar volgens de regeltjes kon men de prijs hooguit aan drie wetenschappers geven die een bepaalde ontdekking hadden gedaan en niet aan vier. En Dyson viel uit de boot.

Dyson is onlangs weer in het nieuws gekomen door de uitspraak van het hooggerechtshof in Montana, waarin werd bepaald dat de federale rechtbanken in die staat niet dienen te beslissen over de controverse inzake de opwarming van de aarde en de CO2-uitstoot van kolengestookte elektriciteitscentrales, maar het EPA ('Environmental Protection Agency'). Dat betekent dat federale rechters zich (op dit moment) niet moeten bemoeien met de uitstoot van broeikasgassen, zolang het milieuagentschap EPA werkt aan regelgeving terzake.

Door AGWers werd dit als een opsteker beschouwd, want daarmee werd het gezag van EPA bevestigd. Maar de uitspraak was ook een opsteker voor de klimaatsceptici. Deze zagen daarin een erkenning van hun gelijk dat de wetenschap er nog niet uit was ('The science is not settled.').

Het hof had daarbij expliciet naar het NYT-interview met Dyson verwezen, waarin deze zich kritisch uitliet over de menselijke broeikashypothese. Lees verder hier.

Maar nu dan weer terug naar Lindzen. Ik heb Richard Lindzen vorig jaar persoonlijk ontmoet tijdens de Heartland-klimaatconferentie in Chicago. Hij was aanwezig bij de voordracht die ik daar hield. (Zie hier en scrol naar Labohm.)

Ik heb deze voordracht inmiddels in de VS, Spanje, Bulgarije, België en Duitsland gehouden, maar tot op heden heeft het klimaatestablishment in Nederland nooit aandrang gevoeld om mij uit te nodigen om deze ook voor hen in Nederland te houden – maar dat terzijde.

Na de voordracht kwam Lindzen naar mij toe: Het eerste wat hij zei was: 'Hans, How is Henk Tennekes?' Ook aan Henk Tennekes heb ik vaak aandacht geschonken, recentelijk nog hier. Tennekes neemt in Nederland een soortgelijke positie in als Richard Lindzen in de VS. Verder sprak ik met Lindzen over astrofysici die een nieuwe kleine ijstijd verwachten. Hij was van mening dat er sprake was van een zekere symmetrie tussen klimatologen en astrofysici, in die zin dat klimatologen met temperatuurprojecties komen en astrofysici hetzelfde doen, maar dan met andere getallen. Hij geloofde daar niet zo in. Hij dacht zelf meer dat de temperatuurfluctuaties verband hielden met de interne variabiliteit van het klimaatsysteem. Ik vond dat een verrassende uitspraak van hem. Maar die uitspraak toont wèl aan dat er – i.t.t. tot de AGWers – geen consensus bestaat onder klimaatsceptici. Wat dat betreft is het net echte wetenschap (grapje!).

Evenals het interview met Freeman Dyson, is het NYT-artikel over Lindzen van de hand van John J. Fialka bijzonder respectvol en evenwichtig.

Fialka:

Richard Lindzen is 71. His career as professor of meteorology at Massachusetts Institute of Technology is winding down. The rumpled, bearded, soft-spoken scientist no longer teaches regular classes and looks forward to a quiet retirement a year from now, perhaps at his second home, in Paris.

"Quiet" is not a word you could apply to his career. In the 1970s, he developed a mathematical analysis that disproved much of the accepted scientific theories about how "tides" in the Earth's atmosphere move heat around the planet. For that, he won a number of prestigious awards and was invited to become a member of the National Academy of Sciences at the tender age of 37.

In the 1990s, when a group of climate scientists using computer-driven climate models and environmental groups asserted that climate change caused by man-made greenhouse gases would dangerously warm the Earth, Lindzen set out to disprove them. He lost that battle. The message of the computer modelers is now the prevailing wisdom of the National Academy and other distinguished scientific bodies around the world. But Lindzen hasn't given up. He became a major force in the political war that raged within the incoming George W. Bush Administration over what to do about global warming. After holding seminars with leading climate scientists, Bush rejected U.S. participation in the Kyoto Protocol to reduce greenhouse gas emissions.

Lindzen's message in these tutorials -- that man-caused global warming was real, but would hardly cause any change at all -- was the one that Bush and former Vice President Dick Cheney appeared to favor the most. U.S. climate policy hasn't been the same since.

Lees verder hier.

PS, De DDS-site biedt sinds kort ook de mogelijkheid om snel 'postings' van individuele auteurs op te zoeken. Mijn bijdragen zijn hier te vinden. Ook kan men daar de vermelding van het tijdstip van de meest recente commentaren vinden, hetgeen de verlevendiging van discussies kan bevorderen.