Vrienden voor het leven. Of moet ik zeggen: familie voor het leven?
Georgia Bradley was van een heerlijke vakantie in Griekenland aan het genieten toen ze ineens benaderd werd door twee mannen. Haar eigen vriend zat op dat moment in een lokaal café, dus ze was even alleen. Blijkbaar zagen de twee mannen hun kans schoon.
De twee hadden namelijk weinig goeds in de zin. Ze probeerden Georgia eerst op enigszins vriendelijke wijze te regelen. Toen dat niet lukte werden ze echter steeds agressiever. Op een gegeven moment pakten ze haar vast.
Ze legt uit:"Ik besloot om lekker op het strand te wandelen, toen twee Griekse mannen me zagen. Ze vroegen me of ik iets met ze wilde drinken. Toen ik nee zei bleven ze me maar lastig vallen.
"Toen greep één van hen mijn arm. Ik wist niet wat er ging gebeuren, maar ik was bang en helemaal alleen."
Nou ja, dat laatste klopte niet helemaal. Haar vriend was namelijk niet in de buurt, maar deze brave dame wél:
De hond had duidelijk door dat er iets mis was en greep in. Ze rende op de twee mannen af en begon agressief tegen ze te blaffen. De mannen besloten vervolgens om rechtsomkeert te maken.
Georgia was de hond bijzonder dankbaar. Daarom ging ze naar lokale asielen met het verzoek of ze het moedige beestje wilden verzorgen. Ze kreeg nul op het rekest.
Helaas was het toen tijd voor Georgia en haar vriend om terug te gaan naar hun eigen land. Ze stapten in de auto en reden naar het vliegveld. De hond (die ondertussen de naam 'Pepper' had gekregen van Georgia) had daar echter een heel andere mening over:
"Toen we wegreden keek ik achterom en zag ik dat Pepper achter de auto aanrende. Het brak mijn hart."
Je kunt je er iets bij voorstellen:
"Toen ik weer thuis was kon ik alleen maar aan haar denken. Daarom besloot ik om zo snel mogelijk terug te vliegen; dat lukte me twee weken later."
Helaas eindigt het verhaal daar niet. Georgia ging namelijk terug naar de plek waar ze Pepper had achtergelaten, maar kon haar niet vinden. Ze bleef - gelukkig - zoeken.
En toen, na vijf weken, zag ze Pepper opeens op het strand lopen - hetzelfde Griekse strand waar de hond haar gered had. Ze liep op Pepper af, riep haar, en vrouwtje en hond waren eindelijk herenigd.
Vervolgens nam Georgia Pepper met zich mee naar een dierenarts; er werd vastgesteld dat het inderdaad een zwerfhond was. Daarna werd Pepper goed behandeld (tegen vlooien, ziektes, etc.). Ook kreeg ze een microchip. Toen dat allemaal goed was gegaan gingen Georgia en Pepper samen terug naar het Verenigd Koninkrijk. De hond moest daar weliswaar nog even in quarantine zitten, maar dat was prima te doen voor d'r.
Sindsdien is Georgia Peppers officiële baasje... en zijn de twee echt onafscheidelijk.