Deze moeder werd op 3-jarige leeftijd blind nadat haar vader haar had mishandeld. Nu heeft ze weer hoop

Haar vader sloeg haar zo hardhandig in elkaar dat ze blind werd én beide benen brak.

Alexandra Hobbs heeft heel wat meegemaakt in haar leven. Haar meest traumatische ervaring? Toen ze drie jaar oud was sloeg haar biologische vader haar helemaal in elkaar. Het arme meisje kon zich niet verweren en eindigde, zwaargewond, in het ziekenhuis.

Nadat ze behandeld zag ze dat haar beide benen in het gips zaten. Haar vader had ze gebroken. Vervolgens keek ze op, en zag ze een klein jongetje in de gang van het ziekenhuis staan. Voor hem liep een kakkerlak. Het jongetje vond dat geen prettig beeld en stapte er hard op. Boem.

Vervolgens haalde hij zijn voet uit de slipper. Alexandra zag de geplette kakkerlak op de zool van de slipper... en toen werd alles ineens donker.

Sindsdien heeft ze niets meer gezien. Het weefsel van haar ogen was namelijk zo beschadigd door de mishandeling dat ze letterlijk blind werd.

Een vreselijk verhaal, maar de afgelopen jaren is er veel vooruitgang geboekt. Het heeft er alle schijn van dat Alexandra eindelijk geholpen kan worden. Een kliniek die gespecialiseerd is in stemcelonderzoek kan haar eigen stamcellen gebruiken, ze achter haar ogen injecteren, en haar zicht op die manier herstellen.

Geen wonder dus dat Alexandra die behandeling maar wat graag ondergaat - hoewel er ook serieuze risico's bestaan.

Helaas is er één probleem: de behandeling kost 7100 dollar, wat neerkomt op 6500 euro. Zoveel geld heeft Alexandra niet. Het goede nieuws? Volgens DNAinfo.com heeft Alexandra een crowdraiser opgezet... en zowel vrienden als vreemden doneren genereus. Er is dan ook hoop dat dit verhaal uiteindelijk tóch nog goed afloopt en Alexandra haar eigen kinderen binnenkort voor het eerst in haar leven kan zien.

Zoals ze zelf zegt zou dat heel veel voor haar betekenen:

"Ik heb zo zin om gewoon door de hal te rennen en mijn kinderen 'te vangen' of om gewoon samen met ze door de buurt te wandelen."

Ja, het zijn echt de kleine dingen die het doen... die het doen.