Veel kinderen kijken nauwelijks nog meer omhoog: hun ogen letten permanent op het lichtgevende schermpje van hun smartphones. No more, als het aan deze moeder ligt.
Niemand zal ontkennen dat veel kinderen tegenwoordig meer tijd doorbrengen met hun smartphone dan goed voor hen is. De vraag is vervolgens natuurlijk wél hoe je daar dan wat aan doet. Eén moeder die niet te beschaamd is om haar handen uit de mouwen te steken (nou ja, als ze mouwen had, dan) weet het overigens wel. Wat we over haar methode in ieder geval kunnen stellen is dat het niet doordrenkt is van de zachtzinnigheid.
Nee, ze pakt de telefoons van haar kinderen en parkeert die neer op een boomstronk. Vervolgens knalt ze die naar de eeuwige jachtvelden
met een gericht schot van een heuze shotgun:
Wat er overblijft van de elektronische apparaten slaat ze vervolgens ook nog eens aan gruzelementen met een sloophamer. Van de telefoons blijft niet veel meer over dan een handje pulp. En dat is heel goed, aldus de vrouw die van wanten weet:
"Het leven mijn kinderen is belangrijker dan welke elektronica op aarde dan ook. [...] Ik weiger om me te laten beïnvloeden, op welke manier dan ook. Ze nemen contact op met mensen die ze niet kennen, worden nodeloos betrokken bij drama en ze komen in de problemen op school omdat ze hun telefoons boven tafel hebben."
De kinderen zelf hebben niet zoveel boodschap aan de - waarschijnlijk? - goedbedoelde woorden van moeders:
"Leuk voor je, maar het boeit ons nog steeds geen ene ****", aldus haar bloedjes van kinderen die er allesbehalve verslagen uitzien. Iets zegt me dan ook dat deze strijd over smartphones tussen moeders en haar nageslacht dan ook pas net begonnen is, in plaats van beslecht met geweer en hamer...