Ja.. dat ging niet helemaal zoals gepland geloof ik.
Toen de tiener Zea een uitnodiging kreeg van een interessant meisje om een avond lang "Netflix te kijken en te chillen," sprong hij zowat een gat in de lucht. Voor wie de datingsgewoontes volgt van jonge mensen, weet dat een dergelijke uitnodiging een nauwelijks verhulde poging is om met iemand anders Paradise By the Dashboard Light van Meat Loaf in 21e eeuwse geuren en kleuren te herbeleven, zeg maar. Stoom, vliegende vonken, zweet, en kledingstukken die van jou of mij kunnen zijn. Een schemering. De radio zacht. Enfin, dat werk dus.
Eenmaal gearriveerd bij het huis van zijn muze voor de avond leek de "Netflix"-avond voor Zea dan ook te gaan zoals gehoopt. Na het kijken van één film waren Zea en zijn liefdesinteresse al flink aan het zoenen, en ze zouden spoedig arriveren op de hoofdmaaltijd van de avond. Maar toen gingen de zaken ineens niet meer zoals verwacht: door het slaapkamerraam van het momenteel redelijk blote meisje schenen ineens een stel koplampen van een auto. Yep, de moeder van het meisje was thuisgekomen. Tien minuten te vroeg. Het was pas 22:21, en ze zou eigenlijk pas om 22:30 arriveren.
Hoe moest Zea zich hieruit redden? Nou ja, je kan je altijd verstoppen onder het
bed natuurlijk. Snel kroop hij onder het houten bedstel waarboven hij net nog grensverleggend bezig was. En wat doe je als je in nood bent? Precies. Dan stuur je Snapchats!
En dan slaat de verveling toe. Want Zea was dan wel veilig, hij was ook z'n vertier kwijt:
Nog maar een keer je frustratie uiten dan maar:
En dan uiteindelijk berusten in je lot:
Met behulp van wat vrienden kon Zea op een gegeven moment via het raam ontsnappen.
De moraal van het verhaal? Wacht nog een paar jaar met dit soort dingen totdat je op jezelf woont. Of.. calculeer ook een foutenmarge in als je een tijd hebt waarop ouders weer thuiskomen.