De woedende burger

Niet alleen in de zwaar getroffen Zuid-Europese landen heerst woede over het gevoerde beleid uit Brussel, ook in de meer ontwikkelde eurozonelidstaten en in EU-landen als Groot-Brittannië sluimert een grote onderhuidse ontevredenheid over de gang van zaken. Die ontevredenheid betreft niet alleen het on-democratische karakter van de Europese instellingen, maar ook de halve waarheden en hele leugens waarmee de euro-federale droom in stand gehouden wordt. Alsof goed geïnformeerde burgers gek zijn. Zij die weten hoe het werkelijk zit en het wagen vraagtekens te plaatsen bij de munt, worden door de voorstanders van de euro meestal niet serieus genomen. Het lijkt wel een geloof, die euro en EU; wie terechte kritiek heeft wordt verketterd, weggezet als 'populist' of op zijn best genegeerd. Maar daarmee is de onvrede niet weg, sterker, een dergelijke houding van de eurofielen versterkt de onvrede bij de eurokritische burger slechts.

Vertegenwoordigers van het grootbedrijf, zoals VNO-NCW, roepen om het hardst dat de euro goed is voor onze welvaart en werkgelegenheid, terwijl iedereen die kan luisteren en lezen weet, dat we thans te maken hebben met recordwerkloosheid en structurele koopkrachtvermindering van burger en (midden-)bedrijf. En beiden worden veroorzaakt door de euro. Maar wat zijn dan toch die voordelen van de euro (geweest)? Als je voorstanders van de euro daarnaar vraagt, komt men vaak niet veel verder dan 'lekker makkelijk, nu hoeven we geen geld meer te wisselen bij de grens'. I kid you not, ik hoorde dat afgelopen dinsdag nog bij een eurodebat in Den Haag. En dat, terwijl de waarheid is, dat de onjuiste omruilverhouding van de gulden naar de euro ons land direct een ernstig en structureel welvaartsverlies heeft opgeleverd (10 procent van ons BBP, inmiddels t/m 2013 opgelopen tot cumulatief € 740 miljard). Voor een onderbouwing hiervan verwijs ik graag naar mijn boek Het Eurobedrog, en het onderzoeksrapport betreffende de Wisselverlieszaak (Zie voor de cijfermatige onderbouwing de Tabellen 1 en 2 op de pagina’s 57 en 58).

Nederland was in 1998, aan de vooravond van de invoering euro, het 'beste jongetje uit de Europese klas'. Onze economie floreerde, mede dankzij de langjarige loonmatigingen die het gevolg waren geweest van het bekende Akkoord van Wassenaar (1982). Door deze forse loonmatiging ontwikkelde Nederland vanzelfsprekend ook een lagere inflatie dan de meeste andere Europese landen. De kracht van de Nederlandse economie én internationale concurrentiepositie kwam in de tweede helft van de jaren negentig tot uiting in het forse en structurele overschot op onze lopende rekening én in een lagere LIBOR-rente. Nederland was dus bij de invoering van de euro verreweg het meest welvarende land van de EU.

Zowel de 13 procent te lage euroconversiekoers van de Nederlandse gulden in 1999, als de invoering van de euro ‘an sich’, heeft die positie uitgehold en ons land énorme schade berokkent. Zowel voor de werkende burger als voor het Midden- en Kleinbedrijf. Dát zijn de feiten, zeg ik tegen meneer Wientjes van VNO-NCW. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de reële inflatie, want ook van de gerapporteerde officiële inflatie klopte weinig. (Cijfermatige onderbouwing en uitleg hier, Hfst. VII).

In een artikel in het AD van vanochtend wordt de Finse economische denktank Libera geciteerd, die berekend heeft dat het welvaartsverlies voor Finland 10 procent heeft bedragen door de invoering van de euro; en men voegt er aan toe dat eenzelfde verlies voor Nederland waarschijnlijk is. Onderzoeksdirecteur en specialiste financiële markten Elina Lepomäki:

Dit keer geen zogenaamd 'besteld' PVV-rapport, maar een degelijke studie van een Finse economengroep: 'The Future of the Euro, options for Finland'. Hun conclusie sluit overigens naadloos aan bij diverse onderzoeken/publicaties van de Nederlandse euro-researcher André ten Dam. In het hiervoor genoemde onderzoeksrapport ‘De Wisselverlieszaak: Analyse en Schadeberekening’ van mei 2009 beperkte Ten Dam zich overigens uitsluitend tot de (desastreuze) gevolgen voor de Nederlandse koopkrachtontwikkeling als gevolg van de 13 procent te lage euroconversiekoers van de Nederlandse gulden per 1 januari 1999. De spijkerharde conclusie van dat onderzoek is dus dat onze koopkracht (welvaart), alleen al als gevolg daarvan structureel met 10 procent is aangetast.

De euro heeft de Nederlandse burgers en middenbedrijven niet alleen forse koopkracht gekost, maar ook werkgelegenheid. In onderstaande tabel ziet u de ontwikkeling van de werkgelegenheid tussen 2002 en 2015, waarbij nog aangetekend moet worden, dat de verkapte werkloosheid van de Wajong buiten deze cijfers valt:

Bron: Statistics Netherlands

De werkloosheid is dus torenhoog, vertoont aan de onderkant van de arbeidsmarkt structurele karakteristieken en de kloof tussen werkenden en de totale werkzame bevolking wordt steeds groter. Hoezo heeft de euro ons welvaart (koopkracht) en werkgelegenheid gebracht? Dat is dus simpelweg niet waar, eerder het tegendeel blijkt het geval.

En het is dit soort desinformatie van de euro-elite, die de veenbrand voedt en die burgers frustreert in machteloze woede. Ook kletspraatjes dat de crisis over is worden door de feiten gelogenstraft. De Duitse fabrieksorders nemen flink af en ook de Franse industriële productie daalt. Met andere woorden: de twee grootste economieën van de eurozone staan in de achteruit versnelling. Maar volgens minister Dijsselbloem en alle andere euro-apologeten is de crisis voorbij. Het komt mij voor dat die conclusie tenminste voorbarig is. Wat echter niet voorbarig is, is de constatering dat de euro buitengewoon nadelige effecten heeft gehad voor het Nederlandse welvaartspeil en werkgelegenheid. Effecten, die tot op de dag van heden doorwerken in onze economie. Daarom: zo spoedig mogelijk uit de euro!

En omdat er in het Verdrag van Lissabon niet voorzien is in een euro-exit voor een eurozoneland betekent dat voor Nederland dus een vertrek uit de EU en mogelijke aansluiting bij de EVA (Europese Vrijhandels Associatie). Ons land zal dan moeten heronderhandelen met de EU over toegang tot de interne markt, maar aangezien beiden daar profijt van hebben ligt een zakelijke deal in het verschiet. Overigens verwacht ik, dat als EU-oprichtingsland Nederland zegt er genoeg van te hebben, dat andere landen onmiddellijk het voorbeeld van Nederland zullen volgen. Leidt dat tot chaos? Ongetwijfeld, maar de vraag is of die chaos uiteindelijk nadeliger is dan het huidige doormodderscenario. In elk geval zal zij minder langdurig zijn en een permanente geldtransfer van Noord naar Zuid voorkomen. Een dergelijke chaos kan overigens, zoals bekend, worden vermeden indien het Euro Pact wordt geflexibiliseerd door invoering van ‘The Matheo Solution (TMS)’.

Stem op 22 mei met verstand en niet op basis van de loze praatjes van de 'euro-kerk' predikanten.