De Volkskrant vraagt zich af: 'Heeft de vriendelijke wijkagent zijn langste tijd gehad?' Ja!

Met zinnen als dit:

dit;

en een toename in het aantal vrij rondlopende 'verwarde personen' als vermeende oorzaken, ga je het probleem natuurlijk niet goed weten te duiden. We hebben in Nederland simpelweg te maken met een agressieve groep die actief de politie uitdaagt en stoer wordt gevonden als men ermee op de vuist gaat. Dat heeft te maken met een subcultuur die geweld verheerlijkt. Daar zit een stuk gebrekkige opvoeding in, waardoor kinderen op straat worden opgevoed. En daar zit ook een stuk vermeend slachtofferschap in.

Wie de situaties uit het artikel leest en de CBS-cijfers bekijkt, ziet vrijwel direct dat die toegenomen agressie uit een vrij specifieke hoek komt. Die groep(en) ga je niet met een net gesprek de-escaleren. Die moet je zonder pardon keihard aanpakken, helemaal in de gevallen waar de situatie snel kan veranderen in een kwestie van leven of dood.

In eerdere artikelen vroeg ik het mij ook al af, maar volgens mij hebben landen als Portugal en Spanje niet eenzelfde soort probleem. Dat zijn namelijk landen waar de politie wél autoriteit uitstraalt en een reputatie heeft van 'eerst meppen, dan vragen'. Wat mij betreft is dat in Nederland (helaas) ook nodig.