De verderfelijke identiteitspolitiek zal uitmonden in een volkomen naar rassen gesegegreerde samenleving

Frits Bosch verzet zich tegen de notie dat we een samenleving moeten scheppen waarin alles wordt ingericht aan de hand van een "afspiegeling van de maatschappij". "Zo ook in theaters, musea, muziek events, enzovoort. Willen we een volkomen naar rassen gesegegreerde samenleving? Want daar mondt identiteitspolitiek uiteindelijk in uit. Willen we dat echt?" Hij schreef er een artikel over.

Humberto Tan gaat in opdracht van de KNVB racisme op het voetbalveld bestrijden. Tan zei eerder deze week in Op1: “Racisme zal nooit verdwijnen, net als moord en diefstal.” Gekleurde voetballers worden soms belaagd met racistische kreten. Tan wil hun ‘pijn’ verzachten. Hij overweegt de Rooney-regel uit de VS ook hier in te laten voeren. Die regel komt er op neer dat er meer gekleurde trainers komen, mits voldaan wordt aan kwaliteit. Voetballers en scheidsrechters klagen erover dat er zo weinig gekleurde trainers zijn. Ze moeten zich in de trainers kunnen herkennen. In de VS woedt een racistische burgeroorlog, dus voorzichtig wat er op dit gebied daarvandaan komt. De Rooney-regel neigt naar identiteitspolitiek, het verderfelijke selecteren naar eigenschappen waar een mens niets aan kan doen, in dit geval de kleur van de trainer.

Wij kennen hier nogal wat elftallen waar gekleurde spelers royaal in de meerderheid zijn. Wat mij betreft prima en je bent een achterlijke idioot als je je daarover negatief uitlaat. Maar gaan we ook de elftallen die bijvoorbeeld voor 80% uit gekleurde spelers bestaan terugbrengen tot een afspiegeling van de maatschappij, maximaal 10% gekleurde spelers? Want dat is de argumentatie achter identiteitspolitiek: men moet zich kunnen herkennen in de opstelling, conform onze maatschappij. Geldt dat hier dan even niet voor de supporters, Humberto? En gaan we dan ook gekleurde supporters aan de poort weigeren: “sorry maar het quotum van 10% is bereikt”. In restaurants worden 10% tafels voor gekleurde mensen gereserveerd, conform de afspiegeling van de maatschappij. En zo ook in theaters, musea, muziek events, enzovoort. Willen we een volkomen naar rassen gesegegreerde samenleving? Want daar mondt identiteitspolitiek uiteindelijk in uit. Willen we dat echt? Dan ga ik emigreren.

Voor een eertijds geheel blanke bevolking en blanke voetbal supporters, is het wennen in korte tijd voetbalteams te zien die soms vrijwel geheel uit donkere spelers bestaan. Ze kunnen zichzelf niet meer herkennen in die spelers. Dat herkennen geldt dat dan maar één kant op? Geldt dat dan niet voor de supporters? Herkennen zit heel sterk verbonden aan voetbal. Zijn voetbalsupporters opeens racisten geworden? Stel dat in de voetbalelftallen in Suriname zo’n 70% blanke spelers worden opgesteld. Hoe denkt u dat er in Suriname op gereageerd wordt? Hoe zou daar in Burundi en Tanzania op gereageerd worden? Of Rwanda? Wordt dan eigenlijk verondersteld dat wij ‘beter’ zijn? Ik ga daar in ieder geval niet van uit. In die landen zou men het niet pikken, ook al spelen die blanken nog zo goed. Vaak helpt het om zaken te spiegelen: hoe zouden wij dat vinden? Zouden wij dat accepteren? Humberto heeft gelijk: racisme zal altijd blijven, want het zit nu eenmaal in de mens. En dus niet enkel in de blanke mens.

Helpt het plaatsen van camera’s in de voetbalstadions tegen racisme? Nee. Dat helpt Nederland op weg naar een totalitaire samenleving. Is dat overdreven gesteld? Toch niet. Er komen steeds meer camera’s. Je kunt je kont niet keren of je wordt gefilmd. Er zijn steeds meer regels zowel in het private als publieke domein. Alles wordt dichtgetimmerd. We hebben een minister die internet van overheidswege wil kuisen. Nu wordt geroepen om camera’s met gezichtherkenning in voetbalstadions. Wat een inbreuk op ieders privacy vanuit de overheid. Nederland gaat China achterna.

Supporters roepen van alles zoals ‘Joden, Joden, Joden!’ Ik ben Ajacied en vind dat onprettig om te horen, in mijn geval. Ik haal m’n schouders erover op en denk ‘ach, stakkers, ze weten niet beter’. De vrouw van Louis van Gaal is aan alvleesklierkanker overleden. 'Louis van Gaal, die had een kankerwijf', 'Louis van Gaal, die woont alleen'. Deze idioten roepen misschien om even te ontsnappen aan het keurslijf van hun suffe leventje. Supporters jennen en sarren. Ze vertonen kuddegedrag. Het is moeilijk te controleren en dat moeten we ook niet willen. Schouders ophalen, dan waait het over. “Jongens doe dat niet! Dat willen we niet! Stop ermee!”

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.