In Limburg stapten vijf Statenleden van de SP op, omdat zij het niet eens zijn met de koers van de partij. Met de nieuwe voorzitter, Ron Meyer, wil de SP meer actievoeren en minder besturen. De partij wil weer terug naar haar zogeheten 'roots', maar riskeert daardoor een partij in de marge te blijven . 'Tegen' iets zijn is altijd makkelijker dan besturen, maar na een korte tijd kiest de partij duidelijk toch weer voor de makkelijke weg. "Maar nu lijkt het erop dat de SP genoeg heeft van het nemen van verantwoordelijkheid", zegt Van der Wulp. "Met de gemeenteraadsverkiezingen in maart hebben ze een flinke tik gehad, vooral in plaatsen als Amsterdam en Utrecht, waar de SP vier jaar geleden ging meebesturen. En vorig jaar waren ze in de formatie eigenlijk nooit een realistische partij, ook omdat ze van tevoren de VVD al hadden uitgesloten."
Daarmee lijkt de SP zich nu weer meer als protestpartij te profileren, zegt Van der Wulp. En daar hebben de Limburgse SP-bestuurders die gisteren opstapten moeite mee. De vertrokken gedeputeerde Daan Prevoo zegt nog altijd voorstander te zijn van een activistische houding, maar hij wijst ook op de noodzaak van de gulden middenweg. "Als je dingen ten goede wil veranderen, moet je een compromis kunnen sluiten."
We kunnen niet doen alsof we verrast zijn, want het zit nu eenmaal in de genen van deze Marxistische partij. Het
Marxisme gaat uit van
conflict, een strijd. Een klassenstrijd waarbij er maar één de winnaar kan zijn: de arbeiders. Zonder strijd werkt het Marxisme niet en kunnen socialistische partijen niet van de grond komen.
Om precies deze reden zorgen deze socialistische partij ook altijd voor een fundamentele onvrede in de bevolking. Waar het eerst de onvrede die er al was wilde kanaliseren tot een arbeidersbeweging, kan de partij in deze moderne tijd alleen nog maar bestaan als het over strijd aanwakkert en conflicten aanwijst. Zij het economisch, zij het cultureel.
Links kan niet zonder de dialectiek, zonder de tweestrijd tussen een 'onderdrukte' en 'onderdrukker'. Als er geen dialectiek meer is, dan zakt de partij in het moeras waar het ook vandaan is gekomen. Waarom een moeras? Omdat de ideologie geen vast fundament geeft voor een samenleving en een goed functionerende gemeenschap. Als de burgers tevreden zijn, is er namelijk geen reden meer voor een 'socialistische partij'.
Laat de Marxisten lekker actievoeren, dan zijn wij ze in ieder geval kwijt en besteden ze hun energie en aandacht niet aan 'echt belangrijk zaken: besturen en beleid implementeren.
