De rechte rug van Geert

Mooi schaakstuk van Hannibal gisteren op De Dagelijkse Standaard: Rutte's gambiet. De nieuwe MP is met het voorstel voor een (minimale) politietrainingsmissie naar Afghanistan meteen enorm in mijn achting gestegen. Mark Rutte steekt zijn nek uit, maar houdt zijn ruggengraat voldoende lenig, zodat hij bij andere partijen (internationaal gezien bij de NAVO en de Duitsers; nationaal bij het al of niet vinden van voldoende steun voor zijn minderheidskabinet) nog dekking kan zoeken en door zijn knieën kan zonder dat zijn kop eraf wordt geschoten. Als dat lukt, heeft Mark alles om een politiek overlevenskunstenaar te worden en de nieuwe JPB van de jaren '10 te worden. Dan wordt hij 'een groot man', zoals Rutte zijn voorganger heel ruimhartig bij zijn uitzwaaien al noemde.

Over de missie zelf zijn we snel klaar. Die ligt in het verlengde van de buitenlands-politieke voorkeuren zoals Nederland die altijd heeft gekoesterd. Den Haag wil voor de bondgenoten een betrouwbaar partner zijn en dan kun je voor een fatsoenlijke exitstrategie uit Afghanistan geen verstek laten gaan. Betere ontwikkelingshulp is niet denkbaar, dus het is ook terecht als de missie door de afdeling van Ben Knapen wordt gefinancierd. En Maxime Verhagen maakte zich in 2009 al sterk voor verlenging van de missie naar Uruzgan, en heeft zijn nek het afgelopen jaar op allerlei buitenlandse en binnenlandse fronten zover uitgestoken dat we van de leeuwenmoed van een politiek giraffe mogen spreken. In de Haagse dierentuin zijn we zijn soort sinds de dagen van Joseph Luns niet meer niet tegengekomen. En dat tussen al die andere wilde beesten.

Het is natuurlijk uiterst onzeker of het voorstel het gaat halen en of het gedoogkabinet deze uitzending overleeft. De voorgeschiedenis is al pikant vanwege Wouter Bos, die vorig jaar zijn rug recht hield door uit Afghanistan weg te lopen, uit het kabinet, en vervolgens ook uit de politiek. Het Binnenhof was te klein voor al deze opwinding. Voor de PvdA wordt het daarom heel moeilijk om uit deze zelfgeschapen safe haven naar de beschaafde wereld terug te kruipen. De partij is nog geïsoleerder dan Dutchbat in Srebrenica en bevindt zich nu in hetzelfde kamp als de SP en de PVV. D66 en GroenLinks, waarmee een 'progressieve coalitie' gesloten moet worden, bevinden zich aan de andere - veilige - kant, al gaat de balkanisering van de Haagse politiek zover dat ook zij nog in het moeras kunnen belanden. Je zou Job Cohen willen adviseren om nu luchtsteun aan te vragen bij de NAVO en het CDA, maar de suïcidale opstelling van vorig jaar maakt dat bijkans onmogelijk en moet terwille van de eigen rechte rug nog even worden volgehouden. Zo'n rechte rug zorgt voor ondragelijke pijn en verschrikkelijke stramheid, dat hebben de strategen van het VVD-CDA-minderheidskabinet goed gezien.

Over de posities van D66 en GroenLinks, onze multiculti-partijen die zich de meeste zorgen maken over onze reputatie in het buitenland, kunnen we kort zijn. Zij krijgen een unieke kans om hun kosmopolitische gezicht te tonen en Mark Rutte aan een pluriforme meerderheid te helpen, waardoor hij meteen wordt losgeweekt van die enge PVV. En dan komen we bij de rechte rug van Geert, die nu nog fel tegen de missie is, net als de SP (en de PvdA van de theedrinker Job Cohen). Houdt Geert zijn poot stijf? Dat kan hij doen, maar het zou dom zijn, want dan krijgt hij te horen wel ferme verhalen te verkondigen over het gevaar van de islam en de noodzaak het moslimterrorisme te bestrijden, maar niet thuis te geven in de arena - Afghanistan en Pakistan - waar die strijd met echte bommen en raketten werkelijk wordt gevoerd. Dat is dus eigenlijk het gebroken geweertje, wat van de SP nog wel te volgen is, maar niet van onze 'nieuwe Churchill' die zich voor westerse waarden inzet en het cultuurrelativisme de wacht heeft aangezegd. Veel laffer moet het niet worden.

Geert moet dus een draai maken, als een ware staatsman, want anders toont hij zich niet loyaal aan zijn eigen gedoogkabinet en verloochent hij de zaak waaraan hij zijn inmiddels internationale faam heeft te danken (de strijd tegen de islamisering van de wereld: zie ook de column van Afshin Ellian in Elsevier). Zo moeilijk hoeft dat niet te zijn. Weliswaar is Geerts achterban ('het volk van Nederland') in meerderheid tegen de missie, maar wat Geert doet wordt door zijn eigen aanhangers (een minderheid van datzelfde volk) blindelings gevolgd. Weet u nog dat Geert vorig jaar ineens tegen de verhoging van de AOW-leeftijd was? Een slimme zet volgens zijn aanhang. Op 10 juni liet Wilders dit strijdpunt meteen vallen. Briljant, werd er geroepen, het laat zien dat Geert serieus is met zijn gedoogvoornemens en zich door VVD en CDA niet bij voorbaat wil laten uitsluiten. Zo ging Geert achteloos en met lofzangen van zijn eigen keurtroepen voorbij aan de wensen van al die domme kiezers die heel naïef hadden gedacht dat voor de PVV 65 ook 65 was. Geniaal was Geert toen hij op 3 september plotseling de stekker uit de kabinetsonderhandelingen met VVD en CDA haalde ('genoeg is genoeg'), en nog veel genialer toen hij die er naar een nachtje slapen weer indeed. In Den Haag kan het altijd nog gekker worden en Geert heeft maximale buitenruimte om als een volleerd politicus met rechte rug door de bocht te gaan. Het zal als een moedige zet worden geprezen.