De poort staat weer wijdopen

Alsof we nog niet genoeg economische vluchtelingen binnen de poorten hebben. Al in 1950 verklaarde Koningin Juliana in haar troonrede dat Nederland met tien miljoen inwoners 'vol' was. Zij herhaalde dat in 1979: "Nederland is vol, ten dele overvol." Zij werd daarin bijgevallen door vele vooraanstaande Nederlanders zoals de econoom prof. dr. Jan Pen en oud-ministerpresident dr. Jelle Zijlstra, die in 1997 nog schreef: "Nederland is vol, vol, vol". Sindsdien zijn de respectievelijke Nederlandse regeringen gewoon doorgegaan met de import, die met name in de jaren negentig een grote vlucht kreeg met de zogenaamde 'gezinshereniging'. Het betrof en betreft hier veelal mensen, die -zoals wijlen professor Pim Fortuyn het omschreef- doorgaans 'een enkele reis onderklasse' aangeboden werd en wordt. Een kind begrijpt nog dat dit niet zo door kan blijven gaan, maar waar is heden ten dage het gezonde verstand gebleven bij onze beleidsmakers?

Het CBS meldde vandaag in hun webmagazine, dat het aantal asielaanvragen in de eerste helft van 2014 fors is toegenomen. In de eerste 6 maanden vroegen 12.300 personen asiel aan in Nederland, de hoogste stijging sinds 2001, en een verdubbeling ten opzichte van vorig jaar. Verreweg de meesten daarvan komen uit de  weinig kansrijke regio's Eritrea en Syrië, zie onderstaande grafiek:

Het CBS meldt in hetzelfde webmagazine, dat naast de hoge aantallen Syriërs en Eritreeërs dit jaar, met name de pieken vanuit Irak (2008) en Somalië (2009) opvallen, alsmede de stijging dit kwartaal van asielzoekers uit Syrië en Eritrea, zie onderstaande grafiek.

Het CBS concludeert, dat hoewel asielstromen vrijwel altijd samenhangen met instabiele politieke situaties, ook het asielbeleid in bestemmingslanden een belangrijke rol speelt. Nogal wiedes, zou je zeggen. Zo hield de ontwikkeling van het aantal asielzoekers uit Somalië en Irak in de periode 2008-2010 bijvoorbeeld mede verband met Nederlandse beleidswijzigingen, zoals de categoriale bescherming die toen tijdelijk in Nederland gold voor deze bevolkingsgroepen. Dat betekende vanzelfsprekend dat er een aanzuigende werking optrad. Maar de asielindustrie heeft uiteraard geen boodschap aan gezond verstand, algemeen belang of houdbaar leefklimaat. De jongens en meisjes van die omvangrijke club belanghebbenden kennen natuurlijk maar één belang: het eigenbelang. Tevelen vreten ervan.

Wil je dit dus veranderen, dan zal het roer drastisch omgegooid moeten worden. Eerder meldde staatssecretaris Fred Teeven van Veiligheid en Justitie dat de toestroom van asielzoekers onhoudbaar dreigde te worden met duizend aanvragen per week. Hij overwoog zelfs om asielboten in te zetten. De talrijke illegalen zijn in de cijfers uiteraard nog niet eens meegenomen. De Nederlandse samenleving wordt bedreigd, ontwricht en in tweeën gedeeld door dit beleid van ongebreidelde import van kansarme en cultuurvreemde lieden, die in vrijwel alle gevallen alleen maar hiernaar toe komen voor het gratis geld. De taal spreken kunnen ze niet, integreren willen ze niet en werk is er ook niet voor ze. Wat moeten we er dan mee?

Overigens ben ik niet de enige die zich verbaast over deze gang van zaken. Al in 1997 vebaasde de Britse hoogleraar in de planologie prof. Barrie Needham zich over het enorme tempo waarmee in Nederland de open ruimte verdwijnt. Hij was verbijsterd dat dit alles zonder noemenswaardig protest van de burgers gebeurde. Los van de ruimte hebben we de afgelopen jaren ook de schadelijke gevolgen mogen ondervinden van de criminaliteit en uitkeringsafhankelijkheid van grote groepen import. Of, om nog eenmaal professor Pim Fortuyn te citeren: 'Bijna vijf eeuwen van natievorming en een duizendjarige ontwikkeling zijn door de kabinetten van Den Uyl tot en met Kok op een achternamiddag door de gootsteen gespoeld'. We kunnen inmiddels hieraan ook het kabinet Rutte II toevoegen.

Wanneer trekken we hier in dit land eens de conclusie, dat het wel een keer mooi geweest is?

Hier vindt u de officiële CBS-statistieken van alle asielaanvragen, uitgesplitst naar alle verschillende nationaliteiten vanaf 2009.