Ah ja. Fake news natuurlijk. Uhu.
Het
NRC Handelsblad en de regering zijn duidelijk geschokt door de nee-stem bij het referendum over de
Big Brother-achtige
Sleepwet. Journalist Thijs Niemantsverdriet en zijn collega Pim van den Dool proberen de vinger in een redelijk lang artikel op de zere plek te leggen. Waar ging het mis?
Ze schrijven:Uit gesprekken met betrokkenen rijst een beeld op van een ja-kamp dat vasthield aan dezelfde strategie als bij het Oekraïne-referendum: laat instappen, alleen campagne voeren via de media, slechts een paar bewindslieden naar voren schuiven. Door de gunstige peilingen, die maandenlang een ‘ja’ voorspelden, zag het kabinet geen reden die strategie aan te passen.
Maar dat was een 'misrekening.' Het ging wél mis. Hoe kan dat toch? Want, schrijven de heren:
"Iedereen is het erover eens: als het ja-kamp één referendum had kunnen winnen, was het dit. De campagne ging niet stiekem over de populariteit van de EU, zoals bij de referenda over de Europese Grondwet (2005) en het Oekraïne-verdrag (2016). En omdat er tegelijkertijd verkiezingen waren voor de gemeenteraden, zouden niet alleen de tegenstemmers in groten getale komen opdagen – zoals twee jaar geleden bij het Oekraïne-referendum."
Nou, de woordvoerder van de
AIVD -- die natuurlijk voor het kabinet spreekt -- weet het! Het komt doordat tegenstanders keihard gebruik hebben gemaakt van nepnieuws!
Omgekeerd verwijten de voorstanders het nee-kamp leugens en negatieve frames in het debat, zoals het consequente gebruik van de term ‘sleepwet’. „Wij hebben geprobeerd voorbij dat frame te komen”, zegt een woordvoerder van de AIVD. „Maar bij zo’n complexe wet is een simpel frame voor tegenstanders in de discussie heel prettig.”
Ach gos! De wet de "Sleepwet" noemen, wat bij het grote publiek de naam van de wet was, is nou al een leugen. Fake news. Hartstikke nep.
Eerste Kamerlid Frank van Kappen van de
VVD heeft daarnaast nog iets ander argument: het ligt niet aan het kabinet, maar aan de kiezer. Die is dom.
De Inlichtingenwet, zegt Eerste Kamerlid Frank van Kappen (VVD), was gewoon „totaal ongeschikt” om in een simpele ja/nee-vraag aan de kiezer voor te leggen. „Zelf heeft het me zes maanden gekost om alle stukken te lezen. Veel mensen hebben tegengestemd zonder precies te weten wat er in de wet stond. Of ze dachten: de regering is voor, dus wij zijn tegen.”
Ah, de arrogantie van de macht. Wij, kiezers, zijn gewoon te onnozel om dit soort "complexe dossiers" te begrijpen. Het komt niet eens bij deze AIVD'ers en VVD'ers (blijkbaar is de VVD tegenwoordig de politieke arm van de AIVD, leuk om te weten) op dat wij Nederlanders onze privacy misschien toch nog wel belangrijk vinden.
Nee, nee, we zijn tegen de Sleepwet omdat we a) knetterdom zijn of b) omdat die vuile leugenaars die er tegen zijn ons voorlogen hebben. Andere opties zijn er niet.
Het échte trieste is dat deze mensen niet eens begrijpen dat ze de kloof tussen
politiek en kiezer op deze manier alleen maar vergroten. De fout ligt niet bij ons, maar bij hén. Zij begrijpen óns niet. Ze denken werkelijk dat we allemaal voor zo'n wet zijn. Ze begrijpen totaal niet dat we wel degelijk waarde hechten aan privacy én aan een beperkte overheid die niet zomaar alles even kan en mag doen.
