De Nieuwe Wereld Orde welke organisaties zitten er achter, wie richtte ze op en wat zijn hun doelen?.
Voor dat we de Council On Foreign Relations nader bekijken, gaan we de geschiedenis in om te kijken naar de rondetafel groepen en hun oorsprong. Hun oorsprong ligt ver terug in de geschiedenis.
De oorsprong ligt bij de formatie van een geheime organisatie, die opgericht werd door Cecil Rhodes. Een heel rijk en machtig individu. De mensen kennen hem en kennen de Rhodes Beurs, En ze denken, was dat niet mooi, ze snappen echter niet waar het om draait.
Cecil Rhodes liet na zn dood zijn vermogen niet na aan zijn familie, zn erfgenamen,maar hij liet het na voor de vorming van een geheim genootschap. Dat weten we, omdat er een paar mensen zeer nauw betrokken waren bij deze organisatie, die er over geschreven hebben.
Eén van de beste auteurs over dit onderwerp, is professor Caroll Quigley. Hij schreef meerdere boeken, waarvan Tragedy & Hope het bekendst is. Hij beschreef in gedetailleerd de geheime organisatie, die werd gecreëerd door Cecil Rhodes. Hij legt dingen uit in het boek, hij kent ze omdat hij uitgenodigd werd in de hoogste kringen.
Hij was echter zelf nooit lid, maar hij werd uitgenodigd als hun historicus. Hij mocht hun geheime documenten zien en bestudeerde die vele jaren. En hij kende de belangrijkste spelers en hij wist waar het om draaide. Hij schreef die boeken. Echt wonderbaarlijk. Hij beschreef in detail, wat het doel van de organisatie was en hoe zij de belangrijkste spelers waren in alle grote internationale gebeurtenissen sinds en inclusief de eerste wereldoorlog.
Het komt hier op neer, als je naar de oorsprong van die organisatie kijkt en je dan ontdekt, dat ze in alle Britse overzeese gebieden zogenaamde ronde tafel groepen creëerden en om die ronde tafel groepen formeerden ze Front groepen en het doel van die ronde tafel en Front groepen was, het doordringen tot de regeringen van al die verschillende landen. Om door te dringen in de mediacentra. Om door te dringen in de onderwijssystemen. Met andere woorden, doordringen in het sociale netwerk, de machtscentra van de gemeenschap, om zo letterlijk van binnenuit over te nemen. Zonder dat iemand besefte, dat zij invloed uitoefende.
Na de eerste wereldoorlog ontstond in 1919 de Volkenbond, als voorloper van de Verenigde Naties. Uit wat de visie leek van president Woodrow Wilson en zn 14 punten. De Volkenbond was een eerste poging voor een Nieuwe Wereld Orde. De eerste poging tot een wereldregering, gebaseerd op collectivisme. Het was het geesteskind van de elite. Van de voorouders van de mensen die nog steeds aan dit project werken. Het zijn collectivisten, de extreem rijke mensen de mensen in dit land die de machtige fondsen domineerden.
Zoals the Carnegie Endowment Fonds voor internationale vrede. De Rockefeller Fondsen. Ford Fonds en soortgelijke fondsen. Van die mensen is bewezen, dat ze zelfs toen al een nieuwe Wereldregering wilden, en daar droomde ze van verpersoonlijkt door de Volkenbond.
En zij zaten daar achter en dat was een van de redenen dat die mensen de VS aanmoedigden, om mee te doen aan in de eerste wereldoorlog. Vanwege de crisis van de eerste wereldoorlog wilden ze de Amerikanen conditioneren voor grote veranderingen in hun systeem.
Want zon oorlog willen we toch niet weer? Daar is dat mechanisme van het creëren van angst weer.
En zij dachten, als we mee doen aan de eerste wereldoorlog, zijn wij een grote speler aan de tafel om de wereld te verdelen en om een nieuwe wereldregering te creëren. En dat was de Volkenbond.
Wat er gebeurde was dat de Amerikanen er niet in meegingen. Wilson besefte wat de rol van de elite was en hun beheersing van de maatschappij. In zijn boek, The New Freedom, uitgegeven in 1913, beschreef hij zon groep:
Sinds ik de politiek inging, hebben mij hoofdzakelijk mensen hun visie in vertrouwen en privé medegedeeld. Sommige grote namen in de VS, uit de commercie en de industrie zijn ergens bang voor. Zij weten dat er ergens een macht bestaat, zo goed georganiseerd, zo subtiel, zo waakzaam, zo verbonden, zo compleet, zo alomtegenwoordig, dat je goed na moet denken voordat je er verwerpelijke dingen over zegt..
Uiteindelijk heeft dit inzicht hem niet gespaard en werd hij zelf een marionet voor de wereldelite.
In alle Britse overzeese gebieden werden deze frontgroepen, The Royal of International Affairs genoemd. In de VS kozen ze voor een andere naam en noemden het The Council of Foreign Relations. Maar het had precies dezelfde relaties met de binnenste cirkel rond Cecil Rhodes.
Onder de leden bevonden zich W. Averell Harriman, van Union Banking. En de belangrijkste adviseur van president Woodrow Wilson Kolonel Edward Mandell House. John D. Rockefeller, de oprichter van de Standard oil, bankmagnaat J.P. Morgan en de prominente bankier, Paul Warburg.
De Council on Foreign Relations bestaat. Het is waarschijnlijk de machtigste op zichzelf staand organisatie in Amerika. Veel waarnemers geloven, ook ik, dat het de geheime regering van de VS is. Dit zijn geen gekozen mensen en veel Amerikanen weten niet eens wie ze zijn. (net zoals de Europese Commissie) maar ze bezetten alle maatschappelijke belangrijke posities.
In de VS zijn er ongeveer 4000. Het maakt niet uit naar welke organisatie je kijkt, of het nu de overheid is, de universiteit of de grote mediacentra zijn, je kijkt naar de mensen aan de top van die organisaties, de eigenaars, de managers, de CEOs, de raad van bestuur, en ik zeg dat 80 tot 90 % van de grote machtscentra in Amerika worden gedomineerd door die 4000 mensen die lid zijn van de Council on Foreign Relations.
Het kent een geschiedenis met exstreem machtige individuen, in de financiële wereld, zaken- en mediawereld en in de politiek. Inclusief voormalige presidenten van de VS, zoals Richard Nixon, Gerald Ford, Jimmy Carter en William Jefferson Clinton. Sinds kort beweert Barack Obama geen lid te zijn, maar hij heeft een toespraak gehouden voor de Council en heeft artikelen gepubliceerd in hun magazine, Foreign Affairs.
Pensioenactivist