De Nederlandse samenleving anno 2013

Gisteren werd ik 56 jaar en heb dus de veranderingen van pakweg ruim een halve eeuw met eigen ogen kunnen ervaren en aanschouwen. Die veranderingen stemmen mij buitengewoon somber, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de desastreuze financieel-economische ontwikkelingen, die ons land de komende decennia te wachten staan dankzij de euro en de EU.

Zomaar enkele berichten uit de krant van vandaag: schokkende groepsmishandeling in Breda, natuurlijk wéér marokkanen; Nederland 'inbrekersparadijs'; er is een fortuin nodig om de Bijlmer te beschermen, enzovoorts enzoverder, dag-in-dag-uit, week-in-week-uit, het houdt niet op.

En sommigen zijn al zover, dat ze te bang zijn om er iets van te zeggen:

Deze mevrouw was bang om neergestoken te worden op een treinstation. Door een Marokkaan. Die jongen uit Breda, het zal je zoon maar wezen, werd zónder enige aanleiding, kapotgeslagen en geschopt. Door een groep Marokkanen. Laf volk, uitermate laf volk. En 'wij' tolereren dat. En onze Tweede Slaapkamer moet tot vervelens toe aangespoord worden voordat zij ein-de-lijk bereid is een debat te voeren over het toenemend straatgeweld, overlast en ernstiger criminaliteit door Marokkanen. Maar er is geen 'Marokkanenprobleem' hoor. Echt niet. Even laf als het Marokkaanse straattuig.

Onnodig te zeggen, dat dit soort zaken mij witheet van woede maken. Niet in de laatste plaats op onze eigen dhimmie cultuur. Wat moet er gebeuren voordat de Jan Salie Orde in actie komt? Volksoproer? Tientallen doden? Totale anarchie?

Deze marokkanen-terreur begint de spuigaten uit te lopen, maar onze brave staatssecretaris Teeven van de VeeVeeDee, zelf ernstig bedreigd, onderneemt niets en diens beleid spartelt alle kanten op. Behalve de juiste. Het is één grote faal, dat veiligheids en asiel-en immigratiebeleid van dit slappe kabinet. Het is werkelijk bar en boos.

Dit is Nederland anno 2013.

Ik heb ook een ander Nederland gekend. Een Nederland, waar de vonken van positieve energie vanaf sprongen, waar je veilig over straat kon, waar saamhorigheid heerste in de buurt, waar je zonder problemen je achterdeur open kon laten staan, waar er nog respect was voor Oom agent en je leraar, waar je vanzelfsprekend 'U' tegen zei. Een Nederland waar nog discipline en decorum heerste, waar buren bereid waren elkaar te helpen in geval van nood. Een Nederland dat niet ontsierd werd door arabisch geblèr uit moskeeën, die als paddestoelen uit de grond zijn geschoten. Dát Nederland bestaat niet meer, zeker niet in de Randstad. Misschien treffen we het nog aan in een enkel verdwaald dorp in een relatief schaars bevolkt deel van ons land.

En dat is het Nederland waarnaar velen van ons terugverlangen. Niet uit nostalgie alleen, maar uit de diepgevoelde wens onze cultuur, onze identiteit, ja, ónszelf te conserveren. Vraag maar eens aan de weggepeste burger uit onze vermoslimde binnensteden wat die er van vindt. Vraag het de arbeider wiens baan is ingenomen door een Marokkaan of Oost- of Zuid-Europeaan. Vraag het vertegenwoordigers van onze transportsector, wier branch naar de kloten is geholpen door EU-beleid. Vraag het onze meisjes en vrouwen die voor 'hoer' worden gescholden, omdat zij zich kleden naar het weer.

Weg met het gepamper van cultuurvreemde idioten, die menen dat de straten van hun zijn, die menen dat zij hier de baas zijn. Doodgeknuffeld door een legertje 'welzijnswerkers', de hand boven het hoofd gehouden door uit de staatsruif etende advocaten, 'getaakstraft' door onze D'66 rechters, verpest door hun niet-willen-integrerende-ouders. Uit een cultuur, die de onze haat. Je vraagt je in vredesnaam af, wat onze landsbesturen al die jaren heeft bezield om deze vijfde colonne binnen te laten? En het gaat maar door!

En onze brave staatsdienaren en onze media? Wat doen zij? He-le-maal niets! Sterker nog, als je kritiek hebt ben je een racist (vraag maar aan Joost, die weet er alles van intussen). Of een 'populist', ook zoiets. Een 'populist'. Daarmee bedoelt men aan te geven dat degenen die de waarheid durven spreken, die man-en-paard noemen, eigenlijk niet zo heel erg serieus genomen hoeven worden. Het zijn eigenlijk anti-intellectuele stumperds, die er ook niets aan kunnen doen dat zij zich zo 'primitief' uitlaten. Zoiets.

Maar ik heb er méér dan genoeg van. Mensen, wij laten over ons lopen! Hoelang pikken wij dit nog?