'De Nederlandse bevolking laat alles maar over zich heenkomen, we zijn doodziek in het hoofd!'

Een weerbare bevolking is nodig voor zelfcorrectie. Het zorgt voor de checks & balances. De weinig weerbare bevolking gaat ten koste van democratie, rechtsstaat én vrijheid. Weerbaarheid is essentieel. Zo niet, dan treedt manipulatie, onderwerping en onvrijheid op op weg naar een totalitair stelsel.

Hannah Arendt (1936-1975) was een Joods Duits-Amerikaanse filosofe en politiek denker, die zich verdiepte in totalitaire politieke systemen. Zij wijt totalitarisme in Duitsland onder meer aan weerbaarheidstekort in een tijd van grote armoede in het land rond 1930. Ik constateer dat er nu juist een weerbaarheidstekort is door deze tijd van grote welvaart. In haar tijd ging de omslag snel naar het nazisme. Nu gaat het heel geleidelijk naar...? Hoi polloi merkt het amper, koest gehouden door een postmoderne elite, geïndoctrineerd door de lange mars door de instituties van Rudi Dutschke in de jaren zestig van de vorige eeuw. De neiging naar een politieke ommekeer doet zich telkens anders voor. Toen ging het snel en duidelijk herkenbaar. Nu gaat het langzaam en moeilijk herkenbaar, maar daarom zo verraderlijk. Dit vormt de kern van mijn boek “Schaft ook Nederland zich af?“.

Er zijn legio voorbeelden van wat er gebeurt als er te weinig weerbaarheid is: Noord-Korea, Nazi- Duitsland en Nederland in de Tweede Wereldsoorlog met Jodendeportaties, de Chinese overheersing van Tibet zijn afschrikwekkend voorbeelden. Aan de andere kant van het spectrum zien we hoe de jonge bevolking van Hong Kong zich dapper te weer stelt tegen de Chinese invloed. Daar heb ik alle bewondering voor. Hendrik van Randwijk (1909 –1966) was een Nederlandse verzetsman, journalist, schrijver en dichter. Op het Weteringplantsoen in Amsterdam staat van hem op een plaquette geschreven: “een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht”.

Hoe is de weerbaarheid van de Nederlandse bevolking nu? Naar mijn mening is het licht van de Nederlandse bevolking al aardig gedoofd. Want, we wilden niet: massa-immigratie, islamisering, tribalisatie , permanente omvolking en marginalisering. Dat wilden we niet. We kregen het wel. Wat deden we? Niets! We wilden niet het Oekraine verdag, het Marakkesh verdrag, de Klimaatwet, meer Brussel. Dat wilden we niet. We kregen het wel. Wat deden we? Niets! We wilden wel minder liquidaties, minder berovingen, minder narcotica, minder Jodenhaat, minder homohaat, minder haatimams, minder salafisme en meer sociale cohesie. Dat wilden we wel. We kregen het niet. Wat deden we? Niets!

Mijn conclusie is dat de Nederlandse bevolking inert is. We laten alles maar over ons heenkomen. We zijn doodziek in het hoofd. Ik vroeg diverse Nederlanders in leidinggevende posities “wilt u méér of minder vluchtelingen? Velen zeiden: “We zijn empathisch, wij hebben het zo goed en zij zijn zo zielig, dus doe maar meer vluchtelingen, maar “not in my backyard”. En als ze dan wel in hun backyard dreigden te komen omdat er een pand leeg staat, kopen ze het snel op om asielzoekers te mijden in hun wijk. Dat is empathiewaan en hypocriet! Als ik daar feiten tegenover stel die aangeven wat er gebeurt met de sociale cohesie als er veel meer vluchtelingen tot ons komen, dan willen ze er niet aan: “het is niet waar”. Ik: “O nee? Lees de rapporten van WRR, SCP, CBS, Onderwijsraad en Ombudsman!”

Psychologen noemen dat het bevestigingsvooroordeel. Dit komt er op neer dat bij iets wat we als tricky kwalificeren ons de vraag stellen: wil ik het wel geloven? En als we dat niet willen: Moet ik het geloven? En als we dat niet moeten gaan we op zoek naar argumenten om het te kunnen verwerpen. Dit wordt ‘gemotiveerd redeneren genoemd, ‘motivated reasoning’. Eén van de meest abjecte voorbeelden van gemotiveerd redeneren treffen we recent aan in De Volkskrant over de Zwarte Piet discussie. Als je dat leest dan weet je het echt: het licht is gedoofd.