De Nederlandse anti-ISIS-strategie is ondoordacht en levensgevaarlijk

De inschatting van de Nederlandse overheid van de anti-ISIS-missie liegt er niet om: men probeert zoveel mogelijk verantwoordelijkheid bij zo onbetrouwbaar mogelijke partners te leggen. Een recept voor rampen.

Het debat dat de Tweede Kamer momenteel houdt over Irak en Syrië is leuk voor het nationale saamhorigheidsgevoel: behalve de SP en de PvdD steunen alle Kamerfracties - van linkse partijen als GroenLinks en de PVV, tot en met de rechtse buitenbeentjes van SGP en VNL - de Nederlandse deelname aan de grote militaire campagne tegen ISIS. Zo'n grote eensgezindheid is zeker bij militaire expedities van enorm belang, maar het heeft wel één nadeel: iedereen is in een vlaag van optimisme bereid om mogelijke nadelen weg te poetsen en alleen nog maar het beste van de hele situatie te denken.

Dat is zonde, want zodoende nemen maar weinigen écht de tijd om eens te spitten door de plannen van de Nederlandse overheid in Irak (zie bijlage). En ik zal u verklappen: dat voorspelt allemaal niet veel goeds, want de strategie is er kennelijk op geënt alle ballen op Irak te spelen. U weet wel: Irak, het land dat niet alleen nog steeds geldt als één van de meest gevaarlijke en corrupte plekken op aarde, maar ook geen veiligheidsapparaat heeft om over naar huis te schrijven. Bedenk wel: een groot gedeelte van het legermateriaal wat ISIS nu gebruikt om Koerden en Syriërs te terroriseren was oorspronkelijk Irakees. ISIS heeft dat gewoon kunnen stelen.

In een brief van het Ministerie van Buitenlandse Zaken is het kabinet hier zeer resoluut in: "Het is met name aan de Iraakse overheid om ISIS definitief te verslaan," schrijft men. Waarna men opsomt hoe Nederland zou kunnen bijdragen aan "gronden van instabiliteit in Irak zelf weg te nemen." Kennelijk heeft men zelf niet door wat voor ongelofelijke luchtfietserij dat allemaal wel niet is.

Ook gaat men compleet om de Syrische kwestie heen: alles staat of valt met verbetering van de stabiliteit in Irak. Dat is uiteraard buitengewoon riskant en eenzijdig: net alsof ISIS - voluit: de Islamitische Staat in Syrië en Irak - alleen een Irakees probleem zou zijn. En wat nu als het bevorderen van die stabiliteit in Irak niet wil slagen? Bijvoorbeeld - en ik noem maar een zijweg - omdat de stabiliteit niet verbetert alleen maar omdat er momenteel "hoopgevende eerste stappen" zijn gezet die bestaan uit het benoemen van een Koerd als minister van financiën.

Het Nederlandse kabinet zou er mijns inziens dus goed aan doen de strategie met betrekking tot het verslaan van ISIS nog eens onder de loep te nemen. Want met alleen wat gevijzel aan de rechtsstaat in Irak gaan we het niet redden.