Money for nothing (and your slaves for free)

In diens toelichting verdedigde ECB president Draghi het genomen rentebesluit door te wijzen op de lage economische groei in de eurozone. Een lagere rente zou de banken ertoe aansporen om het midden-en kleinbedrijf de nodige kredieten te verschaffen, die nodig zijn om de economische groei weer op gang te brengen. Maar het treurige is, dat de banken dit niet doen, zij zijn slechts bezig hun balansen op te poetsen ten koste van de burgers en bedrijven.

Vervolgens voerde Draghi de zogenaamde lage inflatie op als ultieme rechtvaardiging voor het voorgestane beleid, zogenaamd om de Duitse zorgen over een aanwakkerende inflatie weg te nemen. In een eerder stuk heb ik al eens uitgelegd hoe misleidend de woorden van Draghi zijn en wat er werkelijk aan de hand is: Duitsland heeft juist een renteverhoging nodig, Frankrijk c.s. een renteverlaging. De euro is voor Duitsland veel te goedkoop en voor Frankrijk c.s. veel te duur. De Duitse economie raakt oververhit en het Duitse inflatiespook doemt op. En daar waar de ECB voor een evenwichtig monetair beleid moet zorgen, dat recht doet aan alle eurozone economieën, bevoordeelt het huidige ECB beleid uitsluitend de zwakke eurolanden en benadeelt het de sterke. De 'politiek onafhankelijke' ECB is hiermee verworden tot een verlengstuk van de Europese 'red-de-euro-ten-koste-van-alles-politiek'.

Natuurlijk maakt dit partijdige ECB beleid onderdeel uit van 'the long and winding road towards an European Banking Union'. Zij dient de weg voor te bereiden naar de wederzijdse garantstelling van de grotere Europese banken. Groter betekent hier, banken met een balanstotaal van dertig miljard euro of hoger. En tot ontzetting van het gezonde verstand werkt de president van DNB, de heer Klaas Knot, vrolijk mee aan deze voor Nederland catastrofale verstrengeling van alle Europese bankschulden. Hij steunde zelfs zijn Duitse collega in het ECB bestuur, Bundesbankpresident Jens Weidmann, niet langer in diens verzet tegen de toch ruime mandaat overschrijdingen door de ECB met haar 'whatever-it-takes-to-save-the-euro-politiek'.

En het vervelende van die wederzijdse schuldverstrengeling is, dat wederom Frankrijk c.s. hiervan zullen profiteren en landen als Duitsland en Nederland de rekening gepresenteerd krijgen. Wij draaien op voor de salarissen van de Spaanse voetballers. DNB zal niet langer haar eigen monetaire beleid kunnen voeren, dat wordt voortaan bepaald in Parijs. Want daar wordt die Banken Unie uiteraard gevestigd: waarvandaan kun je de Duitse en Nederlandse belastingbetaler beter plukken dan vanuit Les Champs Elyssees? Vive la France!

Tegelijkertijd werkt de EU aan een beter toezicht op die te vormen Banken Unie. Alsof dat zal helpen. En tot overmaat van ramp wordt het toezicht niet uitbesteed aan de organisatie die daartoe logischerwijs het meeste voor in aanmerking komt, de EBA (European Banking Authority), maar bij de ..., ECB! Hoe verzin je het? De ECB, die politiek onafhankelijk behoort te zijn, maar dat aantoonbaar niet is, gaat het toezicht uitoefenen op 6000 banken. Terwijl zij geen enkele ervaring heeft met dat toezicht. Bovendien wordt het toezicht gehouden vanuit de favoriete vakantiestad van de kat van Ome Willem, terwijl de ECB in Frankfurt huist. Volkomen mesjogge. Even mesjogge als dat maandelijkse verhuiscircus van het Europees Parlement tussen Brussel en Straatsburg.

Maar de Duitse regering heeft nu dus ingestemd met het centrale toezicht op de bankensector door de ECB, dat volgend jaar zomer zal moeten ingaan. Dat toezicht moet het verder mogelijk maken dat de rotte banken van Frankrijk c.s. geherkapitaliseerd zullen worden vanuit het ESM. En zo is de Latijnse Cirkel rond: hun banken gered, de euro gered, de landen gered. Hollande c.s. zullen in hun nopjes zijn over deze ontwikkelingen: Money for nothing (and your slaves for free). Want wie betaalt de rekening? Niet de Fransen of de Spanjaarden, dat zijn wij, Duitsland en Nederland!

En het houdt niet op bij het betalen van de rekening van de begrotingszondaars. Want wie ECB bestuurslid Jorg Asmussen goed beluistert, worden de prudente spaarders zometeen eveneens geknipt en geschoren. Geld moet men immers halen waar het is, althans zo denkt men in Brussel.

Laten we hopen dat andere Duitsers hun rug wel recht houden en pal blijven staan voor de noodzakelijke Verdragswijziging bij de invoering van het Europees Resolutie Mechanisme, het afwikkelfonds voor rotte banken en onderdeel uitmakend van de te vormen Banken Unie, want van de Nederlandse socialistische ministers Timmermans en Dijsselbloem moeten we het niet hebben. Die tekenen -net als Rutte- het liefst direct bij het kruisje. Het is eigenlijk niet te geloven.