De ISIS-strategie van Obama

Na heel veel druk en verontwaardiging van de buitenwereld, heeft de Amerikaanse president Obama kennelijk tijd gevonden om zich vrij te maken van zijn beslommeringen op de golfbaan en maakte eerder deze week in een persconferentie zijn strategie bekend voor de vernietiging van ISIS (door hem om voor mij onduidelijke redenen consequent ISIL genoemd).

Zoals DDS-collega Frank Verhoef gisteren al schreef, heeft die strategie niet al te veel om het lijf en komt er vooral op neer dat Obama ISIS gaat bombarderen, terwijl hij ondertussen de Syrische “gematigde oppositie”gaat bewapenen. Voor dat laatste is ca. 500 miljoen US dollar uitgetrokken, maar het Amerikaanse Congres moet hier toestemming voor geven.

Dit laatste aspect van Obama’s strategie, riep bij mij meteen heel veel vragen op. Tot nu toe heeft het Westen niet veel succes met het steunen van “gematigde oppositie” in het Midden-Oosten. Of we het nu over Egypte hebben, over Libië, of over Irak, de chaos en de radicalisering nemen hand over hand toe. De door het Westen gesteunde groepen blijken meestal of niet te bestaan, of ten onder te gaan in verdeeldheid, of in razendsnel tempo zélf te radicaliseren.

Bovendienis de feitelijke militaire situatie in Syrië nu zo, dat het regeringsleger van Assad de hete kolen uit het vuur moet halen met man-tegen-man gevechten tegen ISIS, waarbij elke keer als zij verliezen, een zekere dood door executie en/of onthoofding te wachten staat. Iets waaraan bijvoorbeeld de Almeerse jihadist Kalid K. zich veelvuldig aan schuldig lijkt te maken.

Natuurlijk is Assad een meedogenloze dictator, maar het is wel zijn regeringsleger dat de op hol geslagen bende van ISIS in het veld zal moeten overwinnen. Het zijn hún hoofden, die letterlijk op het spel staan. Het lijkt mij dan motivatie-technisch niet zo handig, dat Obama deze regeringstroepen al bij voorbaat laat weten dat hij de volgende oorlog (namelijk tegen de straks door Amerika met high-tech wapens bewapende oppositie) alweer voor de deur staat. Ik kan me levendig indenken dat die soldaten van het regeringsleger dan eieren voor hun geld kiezen en zich als een haas bekeren tot de ISLAM-variant die ISIS aanhangt, en hun mitrailleurs aan de olijfboom hangen.

Misschien zou het beter zijn als de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry als een haas een overleg organiseert tussen de Syrische regering en de “gematigde oppositie”, om een staakt-het-vuren af te spreken en een gezamenlijk strijdplan af te spreken tegen ISIS. In het gunstigste geval, wordt dit strijdplan vergezeld van een plan om de Syrische burgeroorlog langs politieke weg op te lossen. Deze burgeroorlog heeft al meer dan 150.000 doden gevergd (zelfs de VN is de tel kwijt) en tot een menselijke en materiële ellende geleid, die met geen pen is te beschrijven.

Ik hoop daarom dat het Amerikaanse Congres Obama tot de orde zal roepen en hem zal dwingen om een politieke oplossing te zoeken voor het conflict in Syrië, zodat alle daar aanwezige gewapende machten zich – met militaire ondersteuning van de NATO – kunnen concentreren op de strijd tegen ISIS. Het is de hoogste tijd dat onze politiek-correcte elite in Amerika en in de EU nu eens uitgaan van de realiteit, in plaats van de ene menselijke ramp na de andere te veroorzaken op grond van allerlei politiek-correct gedachtegoed!

Overigens, de Franse politica Marine Le Pen liet deze week op radiozender Europe 1 weten dat de “dubbele moraal” en het amateurisme van westerse politici in het Midden-Oosten de spuigaten uitlopen. Le Pen pleit voor diplomatieke sancties tegen Qatar (een staat die terreur sponsort) en voor samenwerking met de regering van Syrië bij de bestrijding van ISIS, in plaats van het verergeren van de nu al gaande proxy-war in Syrië door daar allerlei ongeregelde bendes te bewapenen. Ik ben helemaal geen aanhanger van het Front National, maar in dit geval kan ik niet anders doen dan Marine Le Pen gelijk geven.