De Griekse premier probeert het nog maar eens met een klaagzang

En ook onze eigen minister van Financiën weet het niet meer.

In Nederland was De Volkskrant vandaag zo vriendelijk om een plek in de krant vrij te maken voor de Nederlandse vertaling van het klaagschrift dat de Griekse minister-president George Papandreou stuurde aan zijn Luxemburgse ambtgenoot Jean-Claude Juncker, president van de Eurogroep. In de brief doet hij een oproep aan 'Europa' om "de juiste, gezamenlijke, krachtige beslissingen" te nemen. "Een sterk en visionair Europees leiderschap is onontbeerlijk", aldus Papandreou die met al dit bombastische taalgebruik een nieuwe liquiditeitsinjectie van de EU aan Griekenland voor ogen heeft.

Papandreou valt uiteraard niets te verwijten, hij doet dat wat elke premier zou doen: opkomen voor het belang van zijn land. Hij verpakt het mooi en slim; als hij waarschuwt dat niet, te laat of onvoldoende ingrijpen "de hele Europese Unie [kan] besmetten", dan speelt hij vooral de gunstige Griekse onderhandelingspositie optimaal uit. Ondertussen is het de schuld van iedereen - met de kredietbeoordelaars sinds kort als de favoriete zondebok - behalve van de Grieken zelf natuurlijk, die keurig het hervormingsplan uitvoeren.

Maar niemand die meer gelooft dat meer geld aan de Grieken hun problemen oplost. Zelfs Barroso niet. Waar doen we 't dan voor en waar komt het idee vandaan dat de Grieken straks niet opnieuw aankloppen voor de volgende injectie? 'Lieber ein Ende mit Schmerzen als Schmerzen ohne Ende', zouden onze oosterburen zeggen: tijd om echte keuzes te maken in plaats van door te modderen. Zelfs als dat nu even pijnlijk is.

Dat we een minister van Financiën hebben die niet verder komt dan een onzalig plan om het IMF krediet te laten beoordelen is dan niet erg hoopgevend. Merk ook op dat De Jager geen kritiek heeft op de methodes van de huidige drie Amerikaanse beoordelaars; hij is het enkel oneens met de uitkomst van hun beoordeling. Elke werkelijke verandering, een eigen munt voor Noord-Europese en Zuid-Europese landen bijvoorbeeld, wijst hij onderwijl af.

Waarmee opnieuw blijkt dat de markten rationeler zijn dan politici. Zij schrijven Griekenland al af, politici wachten daar nog even mee; tot het niet meer anders kan.