De Game of Thrones-tentoonstelling: veel geschreeuw, weinig wol

Sinds afgelopen weekend is in de Posthoornkerk in Amsterdam de reizende tentoonstelling van Game of Thrones te zien; het is een expositie over de televisieserie waarin verschillende rekwisieten uit de drie seizoenen van de fantasyserie voor het publiek te bezichtigen zijn. Zó tastbaar werd de serie nog niet eerder.

Dat klinkt allemaal reuzespeciaal, maar ik vrees dat ik de verwachtingen iets moet temperen. Ten eerste omdat de wachttijden echt enorm zijn. Toen ondergetekende afgelopen maandag een bezoekje bracht liep de wachtrij aan de noordwestelijke kant de Haarlemmerstraat uit, in noordoostelijke richting de Korte Prinsengracht af en hield halt de hoek om op de Haarlemse Houttuinen. Zie hier een kaartje. Wachttijd? Zo'n anderhalf uur buiten staan in de regen. Niet fijn.

Eenmaal binnen word je verwelkomd door een vantevoren opgenomen vrouwenstem die je vertelt dat je slechts 15 minuten hebt om de expositie te bezichtigen. Je moet meteen een keuze maken: ga je alle onderdelen van de tentoonstelling bezichtigen, of sluit je aan in de rij om een foto te maken van je three seconds of fame bovenop de iconische 'Irone Throne'? Let wel: het één sluit het ander uit: na alle jurken, wapenuitrustingen, kronen en het hoofd van Ned Stark aanschouwd te hebben, is er nog onvoldoende tijd om aan te sluiten in de rij voor een foto op de ijzeren machtszetel van Westeros. En vice versa.

De tentoonstelling zelf viel mij ook iets tegen. Het gros van wat er te zien is bestaat uit grote foto's van de verschillende karakters. Dat is allemaal niet direct speciaal, aangezien we die stilstaande beelden al in beweging hebben gezien op de televisieserie zelf. De enkele voorwerpen die er wel stonden, leken wat haastig bij elkaar gesprokkeld en in een ogenschijnlijk willekeurige volgorde neergezet. De pakken van de 'Wildlings', de drakeneieren van Daenerys, het speldje van de 'hand of the king', en enkele kostuums.

Compleet ongerelateerd was ook een videospel waarbij je vuurpijlen kon afschieten met een nep-boog, teneinde een klein onderdeel van de aflevering 'Blackwater' na te spelen. Het gemiddelde iPhone-spelletje heeft meer diepgang.

Al met al zou de tentoonstelling best vermakelijk en interessant zijn geweest, maar zo'n anderhalf tot twee uur in de rij staan (HBO zelf had het over wachttijden tot zelfs drie uur) is het echt allemaal niet zo waard. Als je vanuit de andere kant van het land moet komen voor deze tentoonstelling is het al helemaal een anti-climax.

Nee, normaalgesproken zeggen we in deze gevallen 'het boek was beter,' maar in dit geval waren zowel het boek áls de tv-serie beter.