De essentie van inburgering

Het kabinet neemt verder afstand van Nederland als multiculturele samenleving. Er wordt echter niet duidelijk genoeg uitgesproken waarom dit gebeurt. Deze gewoonte zorgt al een lange tijd voor verwarring en ongepaste kwetsuren. 

Een mooi voorbeeld hiervan was presentator Humberto Tan, die in 2008 in RTL Boulevard met Geert Wilders discussieerde over de multiculturele afgrond. Tan was beledigd omdat hij zich aangesproken voelde als het ging om het falen van de multiculturele samenleving, hij was daar als Surinaamse Nederlander immers ook onderdeel van. Wilders legde vervolgens duidelijk uit dat het niet te doen was om ras, maar om het feit of iemand zich aan de grondvesten van onze cultuur aanpast of niet. De essentiële harde feiten die Tan van kwetsuur vrij konden stellen kwamen in dit gesprek niet naar voren. Hetzelfde gebeurt er rond de toelichting van de nieuwe integratienota.

De multiculturele samenleving heeft gefaald. Nu, dit komt echter niet, om er maar een paar te noemen, door de Surinaamse gemeenschap, niet door de Antilliaanse gemeenschap, niet door de Poolse gemeenschap, niet door de Hindoestaanse gemeenschap, niet door de Chinese gemeenschap en niet door de Iraanse gemeenschap die de zweep der theocratie kent. Ja, er komt met name onder Antillianen en Polen veel criminaliteit voor, maar dit is niet het element dat een multiculturele samenleving onmogelijk heeft gemaakt.

De schuld van het falen van de multiculturele samenleving ligt bij delen van de overwegend Turkse en Marokkaanse islamitische gemeenschap. Delen van de islamitische gemeenschap onderscheiden zich namelijk op twee punten van de bovengenoemde gemeenschappen; de aanwezigheid van Westenhaat en het hanteren van een expansiegerichte ideologie. Het zijn deze elementen die een multiculturele samenleving onmogelijk hebben gemaakt. Criminaliteit speelt ook een rol, maar zolang criminaliteit geen intrinsiek element van een cultuur is hoeft dit de co- existentie van culturen niet te belemmeren.

Dit brengt ons bij de essentie van de verplichting in te burgeren. Met het aanleren van de Nederlandse taal en het bekend worden met de Nederlandse cultuur probeert men impliciet twee zaken te reduceren; Westenhaat en vatbaarheid voor een expansiegerichte ideologie. Zou de nadruk op het leren van de Nederlandse taal werkelijk zo groot zijn als de moderniteit gezonken cultuurgoed was onder alle nieuwe Nederlanders? Zeer waarschijnlijk niet.

Het falen van de multiculturele samenleving betekent niet dat verschillende culturen niet naast elkaar kunnen leven. Het betekent dat delen van de islamitische cultuur niet naast een Westerse cultuur kunnen leven. Er is een grote kans dat bij het geheel ontbreken van Westenhaat en islamitische ideologie, een multiculturele samenleving een kans zou hebben.