De ene Piet is de andere niet

Het heerlijke avondje is bijna aangebroken. De Sint komt vanavond weer langs.

In tegenstelling tot vorige jaren wordt hij niet meer standaard en als vanouds vergezeld door zijn steun en toeverlaat. Meer en meer staat hij er alleen voor. Sint is een eenzame oude man aan het worden. Steeds vaker zie ik hem zonder Piet rondscharrelen en verschijnen in reclameboodschappen. Zwarte Pieten mogen niet meer.

Op zich ben ik het daar mee eens. Het is natuurlijk heel vreemd. Een oude snuiter die alléén maar donkere mensen in dienst heeft. Over discriminatie gesproken. Als kleine jongen wilde ik niets liever dan voor de Sint werken. Het leek me een fantastische baan. Maar helaas, verkeerde huidskleur. "Veel chocolademelk drinken," zei de Sint toen ik hem vroeg hoe ik een Zwarte Piet zou kunnen worden. Maar ondanks liters romige Nutricia lukte dat niet. Sint had me voorgelogen. Nooit zou ik een baan bij hem krijgen.

Maar de tijden zijn veranderd. Een Piet mag alle kleuren van de regenboog hebben. Zolang het maar niet al te zwart is. Maar Sint is nog niet volledig overgegaan op het aanwerven van gekleurde Pieten en weet niet goed hoe hiermee om te gaan. Liever treedt hij dus alleen op in het openbaar.

Wat voor de Sint geldt, gaat echter niet op voor iedereen. In de film Les Intouchables is er ook een witte man die een persoonlijke, donker gekleurde personal assistent in dienst neemt. De twee bouwen een warme en hechte band op. Een beetje zoals die tussen de Sint en Piet. Maar waar de Sint hierom thans wordt verguisd, werd de relatie tussen Philippe en Driss bejubeld. De film werd alom geprezen om de grote bijdrage aan de multiculturele verhoudingen. Misschien ook omdat er Frans in wordt gesproken. Dat komt de status van een film als zijnde maatschappelijk - en artistiek verantwoord altijd ten goede.

Persoonlijk ben ik dus blij dat Piet niet meer Zwart mag of hoeft te zijn. Ik kan alsnog bij de Sint solliciteren. Maar de hele dag rondspringen op de stoomboot en op daken klimmen lijkt me nu geen onverdeeld genoegen meer. Voor mij komt deze kentering te laat. Maar gelukkig niet voor de kindjes van nu. Zij kunnen allen leven in de hoop ooit voor de Sint te mogen werken. En zo hoort het ook. Niemand mag op grond van zijn of haar huidskleur geweigerd worden voor een bepaald beroep of een maatschappelijke positie.