In 2015 is er een deal gesloten tussen de internationale gemeenschap en Iran. Deze deal moest ervoor zorgen dat Iran zou stoppen met de ontwikkeling van kernwapens en het gebruik van dreigende taal jegens het Westen. De Amerikaanse president, Donald Trump, zag er geen heil in en stapte uit de internationale deal. Dit besluit werd verwelkomd door hoongelach, maar ook boosheid richting Trump. De tijd die het kostte om de deal te maken en te verzegelen was en is blijkbaar meer waard dan de effectiviteit en legitimiteit van de deal. Er zitten zeker mazen in de deal met Iran en Trump heeft een goede beslissing gemaakt.
De actie moet zorgen voor een sterkere en stevigere deal met Iran, maar zonder internationale steun kan Trump weinig doen. Toch is hij niet van plan te stoppen met zijn geplande
sancties en het lijkt er zelfs op dat ze nu al effect hebben. De prospectie op de invoering van de sancties, komende dinsdag, zorgt voor maatschappelijke en financiële
onrust in Iran. Anti-regeringssentimenten worden
aangewakkerd en het nationale regime wordt bekritiseerd.
Voor de vierde dag op rij zijn er kleine betogingen in Iraanse steden tegen de hoge inflatie en de hoge prijzen. Die inflatie en de val van de munt rial zijn deels het gevolg van de angst voor de terugkeer van de Amerikaanse sancties, na dit weekeinde.
De betogingen in Iraanse steden waren ook gericht tegen corruptie bij de overheid en liepen al snel uit op anti-regeringsbetogingen.
Als in november een volgende ronde aan sancties wordt ingesteld, dan wordt het alleen maar erger. Dan krijgt Trump door brute kracht het alsnog voor elkaar. Als dat gebeurt, staat
Europa weer met lege handen en een diplomatieke nederlaag. We zullen het zien.