De D66-kliek is meer eurofiel dan oppositie
Rutte kan rustig achterover leunen: met zo'n oppositie heeft zijn kabinet geen gedoogpartner nodig.
"We maken allemaal wel eens een fout", zo reageerde Alexander Pechtold, D66-fractievoorzitter in de Tweede Kamer, gisteren bij Knevel en Van den Brink op de misinformatie die premier Rutte verspreidde over de steun aan Griekenland. De steun aan Griekenland bedraagt niet 109 miljard, zoals Rutte de Tweede Kamer voorlichtte, maar 50 miljard meer. Geen geringe fout, zou je zeggen. Je zou je als Tweede Kamerfractie die ingestemd heeft met de steun, in de veronderstelling dat deze 109 miljard groot was, zelfs bedrogen kunnen voelen. Maar niets van dit alles, Pechtold roept Rutte juist op om vooral zo door te gaan. Sterker nog, hij roept Rutte op om zich eindelijk net zulk een grote voorstander van de Europese overheid te tonen als D66:
Kom nou eens naar voren en laat zien waar je voor staat. Hij [Rutte] schetst het allemaal wat positiever in de hoop om populistische tendenzen in Nederland -- die zie je in heel Europa, je ziet ze op dit moment vooral in Amerika -- om maar tegen mensen te zeggen: luister eens, die Grieken, dat is hun probleem, en ik [Rutte] heb daar helemaal geen solidariteit mee; we moeten dit maar doen, met lange tanden.
Knevel daagde Pechtold nog even uit: wist de D66-leider dan wel de juiste cijfers? Het werd geen 'testje', doordat de EO-presentator niet doorzette, maar het maakt uiteindelijk ook niet uit, zo bleek. Pechtold vond 'de gedachte' achter de steun -- Europese 'solidariteit' -- belangrijker dan de steun zelf. D66 stemt in met 109 miljard steun, D66 stemt in met 159 miljard steun, D66 stemt in met 189 miljard steun. Het zijn sowieso zulke gigantische bedragen; niemand kan ze bevatten. En wie meent nou werkelijk dat men bij D66 een berekening heeft gemaakt, om te zien welke steun nog als redelijk kan gelden? De eurofielen zijn simpelweg blind voorstander van elke steun aan de Grieken. Zo lang het maar vermomd kan worden als 'Europese solidariteit'. Dat geldt voor de Grieken ook. Ja, als er iemand voorstander is van 'Europese solidariteit' dan zijn het vermoedelijk de Grieken wel. Of de Polen, zij ontvangen, per capita, het meeste geld uit Brussel van allemaal. Bij deze landen stopt de steun aan de 'Europese solidariteit' echter als het geen geld oplevert, maar geld kost.
De Volkskrant kopt vandaag boven een verslag over de wekelijkse persconferentie van de premier dat 'de schaduw van wilders steeds zwaarder drukt op het minderheidskabinet'. De Volkskrant schrijft:
Op één vraag vingen de stellers bot. Waaróm is Rutte toch zo onduidelijk geweest? Het antwoord wordt slechts vermoed: omdat hij tijdens een zich razendsnel verdiepende monetaire crises met zijn minderheidskabinet klem zit tussen een oppositie die bokt, en een gedoogpartner die blijft verkondigen dat alles wat het kabinet doet volstrekte onzin is.
De oppositie vermoedt dat Rutte de zaak met opzet zo ingewikkeld maakte zodat die PVV-achterban en andere critici de draad kwijt zouden raken over wat er nu werkelijk afgesproken is. Maar diezelfde oppositie is er niet om Rutte het leven makkelijk te maken. Dus klaagden onder meer PvdA en D66 dat ze nu niet meer snapten waaraan ze geacht werden hun steun te geven.
"[D]iezelfde oppositie is er niet om Rutte het leven makkelijk te maken". Integendeel, de oppositie, eurofiel zoals ze is, steunt Rutte door dik en dun als het om Europa gaat. Pechtold zei het treffend in Knevel & Van den Brink. Op de vraag van Knevel of zijn partij soms in de regering zit, antwoordde de D66-leider "ik steun ze als het moet in Europa; ja daar hebben ze iemand kennelijk als gedoger die dan eventjes weer niet thuis is".
Met zo'n oppositie heeft Rutte geen gedoogpartner nodig.
Lees ook