Daar gaan we weer: Dopingalarm in wielepeloton. Renners zitten massaal aan Aicar

Hier word je echt zo ontzettend moe van.

Daar gaan we weer:

En nee, dit zijn niet zomaar wat roddels. Bij een aantal dopinglaboratoria zijn de alarmbellen óók afgegaan. Professor Peter van Eenoo, directeur van het bij WADA (Wereld Anti Doping Agentschap) aangesloten DoCoLab in Gent zegt in De Telegraaf dat het hem absoluut niet verbaast dat Aicar gebruikt wordt in de wielrennerij. "Het kan ook geen toeval zijn dat enkele WADA-laboratoria onlangs gewaarschuwd zijn over Aicar en dat nu ook geluiden vanuit het wielrennen komen. Er is het verzoek gekomen om grotere inspanningen te verrichten om Aicar op te sporen."

Bij laboratorium-testen op muizen bleek Aicar een ongelooflijk effect te hebben: het uithoudingsvermogen van de muizen nam met 68% toe. In 2008 werd het middel veelvuldig gebruikt bij de Olympische Spelen in Peking, en in 2012 kwamen er geluiden dat Aicar gebruikt werd in het wielrennen.

Daarna zou er een pauze zijn gekomen... tot nu, want Aicar is terug.

Het middel is trouwens eigen aan het lichaam. Dit betekent dat het heel lastig op te sporen is. Dat is natuurlijk precies waarom het zo populair is onder topsporters. Alleen in het geval dat de waarden van de atleten écht heel hoog zijn kan er ingegrepen worden.

Interessant genoeg stelt De Telegraaf dat één team Aicar in de drinkflessen van de eigen renners zou doen, zonder dat die zich daarvan bewust zijn. Welk team dat is wordt niet gemeld. Hopelijk komt die informatie later nog naar buiten.

Hoe dan ook is één ding wél duidelijk: wielrenners zijn wéér aan het 'experimenteren' met doping. Dit terwijl er juist de laatste tijd steeds geroepen wordt dat de sport 'eindelijk dopingvrij is.'

Niet dus.