Daar gaan we weer: credit crunch III

Terwijl de Griekse crisis rustig voortsuddert, zijn beleggers inmiddels bij de voormalige Keltische Tijgereconomie Ierland aangekomen.

De crisis bereikte de voorpaginas toen de op een na grootste bank van Ierland, Allied Irish, een kapitaalinjectie ontving van €3 miljard. Omdat de marktwaarde op dat moment niet meer dan €600 miljoen was, werd de bank daarmee de facto staatseigendom. Een paar dagen later intervenieerde de Ierse overheid opnieuw, ditmaal met een voor Ierse begrippen ongekende kapitaalinjectie van €29 miljard in het min of meer failliete Anglo-Irish. Het gevolg van deze interventie liet zich raden: markten in paniek, rating bureaus die Ierse schuldpapieren in rap tempo richting junk bond status devalueren en commentatoren die alles en iedereen de schuld geven van het dreigend bankroet van de Ierse staat.

Over de oorzaken van deze crisis en de kwaliteit van de Ierse oplossingen kan men eindeloos speculeren (zie voor aardige pogingen bijvoorbeeld hier, hier en hier). Belangrijker zijn de gevolgen van deze crisis voor ons in Nederland. Voor ons zijn slechts twee vragen van belang: 1. Betekent dit dat we aan de vooravond staan van een nieuwe ronde van Euro-bailouts? en 2. Gaat dit hernieuwde druk opleveren op de euro, en mogelijk zelfs het voortbestaan van de munt in gevaar brengen?

Het antwoord op vraag 1 luidt vooralsnog nee. Anders dan de Zuid Europese Piggies is Ierland namelijk vast van plan de gerezen problemen zelf op te lossen met behulp van aanvullende bezuinigingen. We hoeven voorlopig dan ook niet bang te zijn dat Ierse politici met de bedelstaf in de hand bij ons Ministerie van Financien komen aankloppen.

Toch zou de Ierse crisis wel degelijk de stabiliteit van de Eurozone kunnen ondermijnen. De eerste Ierse slimkezen zijn inmiddels al op het idee gekomen dat er veel minder diep bezuinigd zou hoeven worden als ze die vermaledijde keiharde euro zouden kunnen inruilen voor de veel flexibelere pond. Competitieve devaluaties zijn immers "the last refuge of the tax and spend addicted scoundrel", om met Dr. Johnson te spreken.

Als Iers lidmaatschap daadwerkelijk ter discussie wordt gesteld (en vergeet niet dat dit een land is dat in meerderheid over een eurosceptisch electoraat beschikt; de verleiding voor deze of gene politicus om daar gebruik van te maken zal dus groot zijn) zal dat onvermijdelijk gevolgen hebben voor de rest van de eurozone. Op langere termijn zou het misschien gezond zijn als alle zwakke broeders uit het Stabiliteits en Groeipact zouden verdwijnen. Maar op korte termijn brengt een dergelijke opschudding vooral enorme kosten met zich mee; kosten die we gezien de breekbare staat van het economisch herstel in Europa momenteel kunnen missen als kiespijn.

Al met al wel gezellig natuurlijk. We begonnen hem al een beetje te missen, die credit crunch. Wordt ongetwijfeld vervolgd.