De hoogste tijd voor een taboe op jong alcoholgebruik.
Steeds vaker berichten de media over het uit de spuigaten lopende alcoholgebruik van (erg jonge) kinderen, het zogenaamde comazuipen. In een
interview luidt kinderarts Paul van Mossevelde nog maar eens de noodklok:
Wij krijgen in het ziekenhuis kinderen van elf tot zestien, zeventien jaar die helemaal van de kaart zijn. Vaak zijn opname en behandeling nodig. Ze hebben een lage bloeddruk en ademhalingsstoornissen. (...) We hebben het meegemaakt dat een meisje van dertien werd opgenomen met een promillage van 2,1 procent. Een jongen van veertien had een promillage van maar liefst 3,4 - dat betekent veertig glazen bier.
Waar velen zullen roepen dat de minimumleeftijd voor alcoholconsumptie omhoog moet en de daarbij horende handhaving moet worden worden opgevoerd, lijkt het mij dat er hier, zoals zo vaak, weinig van overheidsingrijpen moet worden verwacht. Verhoging van de minimumleeftijd en daarbij horende handhaving zijn slechts de randvoorwaarden waarbinnen een algehele cultuuromslag zal moeten worden bewerkstelligd, die in ieder geval begint bij de volgende twee punten.
Ten eerste zullen ouders hun eigen alcoholconsumptie in de buurt van hun (jonge) kinderen binnen de perken moeten houden. Wellicht een behoorlijke opgave in een samenleving waarin het lekker doen wat je wil tot mantra is verworden, maar toch.
Ten tweede zullen ouders eens moeten leren hun kinderen in de hand te houden. Want hoe is het in godsnaam mogelijk dat een kind van 11-12 jaar stomdronken wordt. Ik mag toch aannemen dat dat niet bij de ouders op de bank gebeurt, maar buitenshuis en zonder enig toezicht van volwassenen. Van de zotte natuurlijk. Een kind dient een dergelijke kans niet te krijgen.
In het belang van de kinderen en voordat het te laat is moeten wij als samenleving de idee dat alcohol een onschuldig, 'gezellig' goedje is achter ons laten. Het lijkt vijf voor twaalf te zijn...