Cultureel marxisme en politieke correctheid

Karl Marx meende al dat oude waarden door nieuwe moesten worden vervangen. Daartoe moesten die waarden eerst worden vernietigd, waarna er uit de chaos nieuwe zouden kunnen ontstaan. Aanvankelijk werden de pijlen gericht op de vervanging van het kapitalistische economische systeem door een samenleving waarin de productiemiddelen in handen van het proletariaat zouden zijn. In 1917 richtte Lenin de Sovjet-Unie op, waarbij het marxisme in de vorm van het communisme in praktijk gebracht werd. De rol van de staat werd allesoverheersend en de partij diende als proletarische voorhoede. Rond 1990 kwam het communisme, dat miljoenen slachtoffers had geëist, ten val, viel de Sovjet-Unie uit elkaar en werd de Koude Oorlog beëindigd. Niettemin kwamen vroegere communisten in Europa als socialisten aan de macht (Barroso), zonder dat zij werden aangesproken op hun verleden.

Naast de economische had het marxisme een culturele poot, die in 1923 gestalte kreeg in een instituut dat later bekend werd als de Frankfurter Schule. Van daaruit werd kritiek geleverd op de westerse cultuur en beschaving. Zij bestreed racisme, seksisme, kolonialisme, imperialisme, homohaat, fascisme en vreemdelingenhaat. Het christendom werd gezien als rem op de gewenste ontwikkelingen. Het doel was nu de vernietiging van de westerse cultuur met haar traditionele waarden en ook weer het scheppen van chaos, zij het met andere middelen dan het economische marxisme hanteerde.

Herbert Marcuse gaf in de jaren zestig het culturele marxisme in het Westen een grote impuls. Niet de arbeiders maakten de revolutie, maar studenten en academici. Door hun positie in de samenleving zouden die bij uitstek geschikt zijn om de revolutionaire voorhoede te vormen. Daarmee begon 'de mars door de instituties' en kwamen het onderwijs in al zijn geledingen, de nieuwsvoorziening, het bestuursapparaat en het welzijnswerk grotendeels in hun handen, wat zij nog steeds zijn. Het kapitalisme, het christendom, de heersende moraal, het gezin, het nationalisme en het patriottisme moesten het voortaan ontgelden en het onderwijs moest op de schop. Vrouwen moesten zelfstandiger worden en gaan werken. Het christendom, waar het individu centraal staat, kwam onder vuur; het staat fundamenteel tegenover het communisme dat het collectief boven het individu stelt.

Gelijkheidsdenken, solidariteit, nivellering, globalisering en maakbaarheid van de samenleving werden het credo, evenals cultuurrelativisme, dat alle culturen als gelijkwaardig beschouwt. De provobeweging met in haar kielzog de kraakbeweging, de milieubeweging, de vredesbeweging, de vrouwenbeweging en de dierenbevrijdingsbeweging met hun acties waren een uitvloeisel van het nieuwe denken. Het culturele marxisme is intussen diep in onze samenleving doorgedrongen en dat geldt ook voor politieke correctheid. Beide worden geassocieerd met hen die zich (neo)liberaal, sociaal-democratisch of socialistisch noemen en de christen-democraten doen ijverig mee. Lenin kwalificeerde de liberalen al als 'nuttige idioten', omdat ze zich voor zijn karretje lieten spannen.

Indoctrinatie, propaganda, leugenachtige voorlichting en verzwijgen van nieuws dat niet in het marxistische denken past, zijn schering en inslag. Om het volk afleiding te bieden wordt het rijkelijk voorzien van 'brood en spelen'. Een debat met uitwisseling van argumenten wordt zoveel mogelijk vermeden. De politiek correcten zien zichzelf als goed ('Gutmenschen'); de anderen zijn fout en moeten tot zwijgen worden gebracht. Dat maakt het moeilijk om kritiek te uiten op wat er in de samenleving gaande is. Critici worden al snel gedemoniseerd en ten onrechte uitgemaakt voor fascist of racist, soms worden ze bedreigd of aangevallen en in het ergste geval gedood (Fortuyn). Geprobeerd wordt de vrijheid van meningsuiting aan banden te leggen als uitingen beledigend voor bepaalde groepen uitgelegd kunnen worden. Veel geld wordt verspild aan onrendabele projecten (windmolens) en hypes die niet voldoende wetenschappelijk zijn onderbouwd (opwarming van de aarde door verhoogde CO2-uitstoot). Tegelijkertijd worden de belastingen verhoogd, gevangenissen gesloten, defensie uitgehold, de AIVD afgeslankt, de zorg verschraald en ga zo maar door.

Door de stelling, dat immigranten nodig waren om het vuile werk te doen, kwam massa-immigratie op gang. Dat proces wordt nog steeds ondersteund door de politiek correcte politici, ambtenaren, journalisten en advocaten hoewel onder geen bevolkingsgroep het werkloosheidspercentage zo hoog is als onder de immigranten. Met het binnenhalen van een (deels islamitische) onderklasse wordt een nieuw proletariaat geschapen geheel volgens de marxistische ideologie. Vergeten wordt dat het in stand houden van een verzorgingsstaat, gebaseerd op een overheid met een waterhoofd, die het volk steeds meer belastingen oplegt, op den duur niet te combineren is met het toelaten van grote aantallen armen.

Politiek correcte politici willen de islamisering niet tegengaan (motie Halsema werd alleen verworpen door PVV en SGP), maar plegen daarmee verraad aan hun streven naar seksuele bevrijding, gelijkheid tussen man en vrouw en uitbreiding van homorechten. Ze zien gemakshalve over het hoofd, dat de islam intolerant is en zich tegen ongelovigen en tegen de democratie richt. De islamieten in de nieuwe onderklasse worden gepamperd, hun eisen ingewilligd, hun daden goedgepraat of verdoezeld, hun cultuur wordt beschermd, de 'multicultuur' bejubeld. De verklaring voor de rellen die onlangs in Frankrijk, Engeland en Zweden plaatshadden, wordt steevast gezocht in hoge werkloosheid, discriminatie, uitsluiting, racisme of troosteloze behuizing. Dat ze een duidelijk etnisch-religieus karakter hadden wordt verzwegen. Dat niet-islamitische migranten in een moeilijke situatie doorgaans minder problemen veroorzaken, komt niet aan de orde.

Tegelijkertijd wordt de autochtone bevolking een postkoloniaal schuldgevoel aangepraat. Problemen in Afrika en het Midden Oosten worden toegeschreven aan de voormalige koloniale machten. Het Westen komt om in zelfhaat. De Europese kolonisatie van vreemde landen wordt veroordeeld, maar de kolonisatie van Europa door immigranten van buiten ons werelddeel wordt gestimuleerd, hoe hypocriet kun je zijn? Het nieuwe proletariaat zou heel goed zijn agressie op de westerse samenleving kunnen gaan botvieren. Hoewel het culturele marxisme geen geweld predikt, zou het daar wel eens op kunnen uitdraaien, temeer omdat de lontjes steeds korter worden. Het links-islamitische bondgenootschap is bezig de westerse cultuur en beschaving te vernietigen. De helaas door het merendeel van de politici bejubelde EU is een bureaucratische moloch, en een geldverslindend, megalomaan, socialistisch project, dat erop is gericht de identiteit van de deelnemende landen te vernietigen en Europa in chaos te storten op weg naar een Nieuwe Wereld Orde. Vrijheid en democratie worden op het spel gezet door een elite, die zichzelf bovenmatig beloont.

Het kabinetsbeleid leidt tot neergang van de westerse cultuur en de welvaart, geheel volgens de beginselen van het culturele marxisme. Dit moet Rutte voor ogen hebben gestaan toen hij zijn kabinet als het beste van na de Tweede Wereldoorlog kwalificeerde.