De column begint met een korte uitleg over de recente stijging in het aantal
besmettingen en de verschillen met de grafieken en trends van enkele weken/maanden terug. 'Appels met peren vergelijken', luidt de conclusie.
Maar wat nog wél relevant is: het reproductiegetal. Onder de 1 betekent een gestage afname van het gemiddeld aantal nieuwe besmettingen. Die staat volgens het RIVM momenteel op 1,4, stond vorige week nog op 1,2 en lijkt nu alleen maar verder te zullen gaan stijgen. Het aantal ziekenhuis- en ic-opnames, alsmede het aantal overlijdens, is eveneens weer
gestegen. Er moet dus wel echt wat gebeuren.
De meest effectieve (én efficiëntste) manier om het virus in bedwang te krijgen is door zoveel mogelijk thuis te gaan werken, zo wordt er bepleit. Je vermijdt daarmee de meeste contactmomenten, houdt de economie zoveel mogelijk draaiende én voorkomt verdere besmetting door slechte ventilatie in bedrijfspanden (die overigens volledig volgens de bouwnorm zijn).
Dit lijkt mij een hele goede en logische stap, waarmee je met relatief weinig inspanning inderdaad een aardig effect zou kunnen bereiken. Er moet dan wel rekening worden gehouden met de balans tussen werk en privé, anders keldert de productiviteit en stijgt het aantal mensen dat uitvalt. En we moeten ook niet vergeten dat mensen, vooral in familiaire kring, nog steeds bij elkaar de vloer platlopen.
Voor het tegengaan van de verspreiding zal daar ook rekening mee moeten worden gehouden. Als het rigoureus moet dan is er de lokale
lockdown, maar die heeft natuurlijk niet de voorkeur. Maar wat als je de mensen zou aansporen om de komende tijd nog maar met een beperkt aantal mensen fysiek af te spreken? Mocht er een vermoeden van besmetting zijn ontstaan, dan kan men véél sneller herleiden waar het vandaan moet zijn gekomen. Dat is volgens mij ook iets wat iedereen verder gewoon zelf kan doen. Desnoods instrueer je ze met een simpel campagnevideootje, dat hoeft ook de wereld niet te kosten.
Waar het wel even lastig wordt, is bij de risicogroepen. Ik denk dat meer naar die situatie gekeken moet worden, want iedere besmetting in een ouderen- en/of zorgtehuis kan echt catastrofaal zijn. Aan de andere kant is het voor onbepaalde tijd segregeren van die categorie mensen uiteindelijk ook inhumaan.
Wellicht zou het helpen als zorgpersoneel zich makkelijker laat identificeren? In Zuidoost-Azië is men gewend om juist met een grote boog om mensen met een mondkapje heen te lopen, omdat ze ervan uitgaan dat diegene wel eens besmet zou kunnen zijn. Maar dan zou dat principe ook voor andere situaties kunnen werken, toch?
Als zorgpersoneel nou, ik noem maar wat, zo'n oranje of gele reflector-armband om zouden doen als ze de deur uit gingen? Dan kan iedereen in ieder geval z'n best doen om het zorgpersoneel níét aan te steken, en zien we wat lakser gedrag bij andere groepen mensen wat meer door de vingers.