Column Paul Cliteur: zijn we nu wakker geschud door de onthoofding? Welnee

Natuurlijk, waar over gesproken werd is of je daarover mag spreken? Hoe je erover mag spreken? Of erover zou spreken zou helpen? En of iemand daar aanstoot aan zou nemen? – dat soort dingen. Maar een echte analyse van het jihadisme, wat de gevaren daarvan zijn en hoe je dat kan aanpakken zijn min of meer een taboeonderwerp in Nederland.

Waar we mee te maken hebben, is een wereldwijde herleving van de godslasteringswetten en een internationaal opererende moordbrigade die de naleving van deze wetten afdwingt. Niet alleen in Pakistan of Afghanistan, maar ook in Parijs of Amsterdam.

Zo eenvoudig is het probleem eigenlijk. Maar omdat daarvoor geen oplossing is, kan het niet als probleem worden geformuleerd.

Sommigen verbazen zich daarover. Maar als je erover nadenkt, is dat niet zo vreemd. Politici hebben een gruwelijke hekel aan het onderwerp omdat men geen oplossing weet. Balkenende wist die niet. Piet Hein Donner niet. Ernst Hirsch-Ballin niet. Grapperhaus niet. Het is heel naïef om te verwachten dat een politicus zegt “Er is een enorm probleem en ik heb daar geen oplossing voor”. Geen politicus die dat zegt. Elke politicus kijkt eerst of hij een oplossing heeft. Heeft hij die, dan zegt hij: “Er is een probleem en ik heb een oplossing”.

Paul Cliteur is hoogleraar te Leiden, en Senator namens Forum voor Democratie. Hij schreef onder andere het boek