Column Paul Cliteur: Wat kunnen de onthoofden doen tegen de onthoofders?

Wat kunnen de Fransen doen na de onthoofding van de 47-jarige Franse geschiedenisleraar Samuel Paty door de 18-jarige theoterrorist Aboulakh A., omdat de leraar, tijdens de les, de vrijheid van expressie had besproken en daarbij een Mohammed-cartoon had laten zien?

Scenario 1 is niks doen. Dat hebben wij in Nederland na de bijna-onthoofding van Theo van Gogh ook al meer dan 15 jaar gedaan. We wachten gewoon tot het overgaat, die onthoofdingen. Zo denken die onthoofders nu eenmaal. Dat is de prijs die we moeten betalen voor de multiculturele samenleving. We moeten proberen “respect” te hebben voor hun cultuur. En hoe gek ook, zo denken ze nu eenmaal. “Het gaat om kleinschalige aanslagen in met name Frankrijk en het Verenigde Koninkrijk (…)”, schrijft de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid van het Ministerie van Justitie in het laatste Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland (oktober 2020, p. 17) over jihadistische aanslagen.

Scenario 2 is inzetten op integratie. Natuurlijk kan men niet lijdzaam toezien. Natuurlijk gaat dit niet vanzelf over. Weliswaar vormen de onthoofden een kleine groep. De onthoofders ook. Maar als we niks doen krijgen we steeds meer onthoofdingen en onthoofden. Bovendien, ook bij “kleinschalige aanslagen” (zoals hier in Frankrijk: 1 dader, 1 slachtoffer) is de sociale ravage massaal. Het brengt de gehele vrijheid van expressie om zeep. Het reserveert een uitzonderingstoestand voor bepaalde religies die aan andere onthouden blijft. Niet doen. Daden stellen. De mensen die willen onthoofden, daarvoor begrip hebben, sympathie hebben, dat steunen, daartoe oproepen of zwijgen wanneer het gebeurt, moeten worden geïntegreerd (“opgenomen”) in een beschavingspatroon zoals dat sinds de Verlichting in Frankrijk gewoon is geworden. The only thing necessary for the triumph of evil is for good men to do nothing. De ouders van de kinderen die les kregen van Samuel Paty moeten zelf ook iets leren: dat cartoons maken mag. Ook van Mohammed. Als ze denken van niet, dan zijn zij nog niet geïntegreerd in de Franse rechtsorde, in het Franse beschavingsconcept.

Scenario 3 is uitzetten, toegang ontzeggen. De onthoofder was van Tsjetsjeense afkomst. Hij had sinds maart een verblijfsvergunning als vluchteling in Frankrijk. Frankrijk moet zichzelf beschermen tegen dat soort “vluchtelingen”. En nee, niet alle Tsjetsjenen zijn onthoofders. En nee, we scheren dus niet alle Tjetsjenen over één kam. Maar we moeten wel risicoanalyses maken en uit sommige landen komen mensen met opvattingen die niet verenigbaar zijn met de Déclaration des droits de l’homme et du citoyen (1789) of Voltaire’s Traité sur la Tolérance (1763).

Wie nu denkt dat 2 en 3 helemaal niet kan omdat we beschaafd zijn geworden, niet meer “discrimineren”, we geen “racisten” meer zijn, zal vroeg of laat zijn hoofd verliezen. We zullen strompelen van incident naar incident, waarbij elk incident weer een precedent is voor de volgende aanslag.

Prof. dr. Paul Cliteur is hoogleraar in Leiden, Eerste Kamerlid voor Forum voor Democratie en auteur van onder meer “De Staat versus Wilders”.