Column Ozair Hamid: Waarom meer geld naar Afrika als onze economie met 8% krimpt?

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) becijferde recent dat de economische terugval in 2020 voor Nederland zo’n 7,7% bedraagt, een historische economische krimp waarvan de gevolgen op de lange termijn niet te overzien zijn. Banen zullen sneuvelen op het moment dat de overheid stopt met het verlenen van financiële steun voor bedrijven, bedrijven zullen daarna massaal failliet gaan en de huizenmarkt zal te maken krijgen met historische prijsdalingen. Juist op zo’n moment, leert de anticyclische begrotingspolitiek ons, hoort de overheid te investeren in haar economie opdat de recessie zo wordt verkort en verzacht. Nederland kan dit verzachten en verkorten niet lang meer volhouden; de staatsschuld loopt sterker op dan ooit. Dit maakt besluiten omtrent investering nog belangrijker dan dat het al was, alhoewel dat niet op te merken is gezien de massale investering van Rutte 3 in ontwikkelingshulp.

De keuze om een half miljard uit te trekken voor ontwikkelingshulp is vreemd, erg vreemd. Het Kabinet heeft het mandaat gekregen van Nederlanders, dus is het ook volstrekt rationeel om ervan uit te gaan dat belastinggeld van hen ook ten goede komt aan hen. Hoe is het investeren in landen van corrupte dictators goed voor Nederlandse burgers?

In plaats van een verhogen van het budget voor ontwikkelingshulp, zou moeten gekozen worden voor een afschaffing van dit verouderde idee. Het afschaffen van ontwikkelingshulp - en het in standhouden van noodhulp - zou zwakkere economieën laten floreren en burgers fatsoenlijk laten leven. Als Europa het in de Renaissance en na de Industriële Revolutie kon zonder ‘ontwikkelingshulp, waarom Afrikaanse landen dan niet? Het is mogelijk als corruptie lokaal wordt bestreden, als wereldwijde handel wordt aangemoedigd en als tolerantie prevaleert over intolerantie. Ontwikkelingshulp draagt aan geen enkel bovenstaand aspect bij.

Het is gewoonweg een naïeve gedachte dat (a) het geld de lokale bevolking helpt, en (b) dat het Nederlandse staatsburgers zou helpen. Ontwikkelingshulp zorgt namelijk voor afhankelijkheid en neemt de prikkel voor innovatie en duurzame economische groei weg, wat op de lange termijn welvaart kost voor de lokale bevolking. In zekere zin is het dan ook een royale uitkering die mensen niet aan het werk zet; waarom moeite doen om corruptie te bestrijden als driekwart van de begroting toch wordt gefinancierd door NGO’s? De linkse veronderstelling dat het Nederland indirect ten goede zou komen doordat het handel zou faciliteren tussen Nederland en armere landen, is daarmee ook van tafel geveegd.

Maar los van dit contraproductieve beleid verbaasd mij de afweging die het Kabinet heeft gemaakt. Tal van studenten hebben op het moment geen inkomen terwijl de huren en andere vaste lasten steeds stijgen. Een forse investering van een paar honderd miljoen zou leiden tot een rooskleurigere financiële situatie voor honderdduizenden studenten, maar in plaats daarvan wordt het bedrag gespendeerd aan schadelijke zaken zoals ontwikkelingshulp.

Leg dit uit aan de bevolking, want ik ben ervan overtuigd dat niemand de gemaakte, irrationele afweging begrijpt - en terecht.