Wekelijks worden we eraan herinnerd; zwarte mensen in de Verenigde Staten krijgen te maken met excessief politiegeweld, omdat zij een zwarte huidskleur hebben. Niet alleen is deze claim feitelijk incorrect op zichzelf, ook voedt het raciale spanningen en stimuleert het groepsdenken.
Erik Mouthaan, RTL-Nieuws journalist in de VS, stelt in een nieuwsbericht van RTL: "Zwarte Amerikanen hebben een meer dan twee keer zo grote kans kans (sic) om door de politie te worden gedood dan witte Amerikanen.” Hij suggereert met deze contextloze uitspraak dat de Amerikaanse politie sneller geneigd is om zwarte mensen te doden omdat zij eenvoudigweg zwart zijn, wat overduidelijk zou wijzen op systematische raciale discriminatie jegens zwarte Amerikanen. Hoe eenvoudig en rationeel de uitleg van Mouthaan klinkt, deze is niet correct. In media, met uitzonderingen nagelaten, worden doodgeschoten zwarte Amerikanen afgezet tegen het aantal zwarte Amerikanen. Als dit wordt gedaan, komt men inderdaad tot een schokkende conclusie: 23,5% van de mensen die doodgeschoten zijn door de Amerikaanse politie waren zwart, terwijl zij slechts 12% van de populatie uitmaken.
Bewijst dat per se systematisch racisme? Nee, omdat zwarte doden moeten worden afgezet tegen de rol van zwarte Amerikanen in de criminaliteit. Dan komt men tot de conclusie dat zwarte Amerikanen juist minder vaak worden doodgeschoten. Immers, zij zijn in 23,5% van de gevallen het slachtoffer van een kogel die is afgeschoten door de politie, terwijl zwarte Amerikanen meer dan 50% van de moorden plegen. Gesteld kan worden is dat een angst voor de politie volstrekt irrationeel is – deze is niet gebaseerd op empirische gegevens.
De daaropvolgende vraag is waarom zwarte Amerikanen vaker de criminaliteit ingaan. Vele factoren spelen een rol in de vraag: van het vaderloos opgroeien tot het leven is armoede. Wanneer de ouders geen significant vermogen hebben kunnen opbouwen, zal dit zich vertalen in een slechtere leeromgeving, het wonen is achterstandswijken en het moeten betreden van het criminele circuit om financieel rond te kunnen komen. Hier is een rol weggelegd voor de Amerikaanse politiek om zo die scheve meritocratie recht te trekken, door bijvoorbeeld scholen met federale gelden te financieren.
Tot die tijd is begrip en geduld nodig, wat iets anders is dan tolerantie, omdat er sprake is van misleiding. Want door jonge zwarte Amerikanen collectief te laten geloven in een leugen, is er geen stimulans om daadwerkelijk iets te proberen te bereiken omdat je toch wordt benadeeld door de samenleving én de politie. Het laat de jonge Amerikaan geloven in het idee dat al hun rijkere, blanke landsgenoten het niet zo zwaar hebben. En vooral die gedachte, die leidt tot jaloezie, teleurstelling en woede, is wat de huidige raciale conflicten, zoals BLM-demonstraties, drijft. De verkeerde interpretatie van data transcendeert dus de dialoog, en mondt zich uit in een streven naar anarchistische en racistische praktijken, die, ironisch genoeg, juist leiden tot een benadeling van zwarte Amerikanen.
Het is daarom van fundamenteel belang om deze onjuiste weergeving van de realiteit te weerleggen, opdat zo de rust, de waarheid en de ratio wederkeren. Maar als de helft van het land daar niet in meegaat, is dit tenminste nog geen realiteit.
Volg mij op Twitter.