Column Jan Roos: "Onze parlementaire pers is corrupt"

Ik heb zo'n zeven jaar in de Tweede Kamer rondgelopen. Vijf jaar bij PowNed als verslaggever, een jaar bij Geenstijl als filmpjesmaker en een jaartje als politicus, nou ja, wannabe politicus. We kunnen in ieder geval wel zeggen dat ik er lang genoeg heb rondgelopen om te weten hoe het er zo'n beetje werkt.

Nu verwacht je waarschijnlijk een tirade over hoe waardeloos onze politici zijn, maar dat doe ik wel een andere keer. Van de 150 Kamerleden zijn er zo'n 10 bezig met het landsbelang, de rest met eigenbelang. Maar daar gaat het dus nu niet over. Ik wil het hebben over één van de meeste corrupte groepen die in Den Haag rondloopt: parlementaire journalisten.

Op een paar na hebben ze vrijwel allemaal een dubbele agenda. En als je een dubbele agenda hebt kan je nooit meer het journalistieke werk goed uitvoeren, wat namelijk inhoudt dat je de macht controleert. De meeste journalisten in Nederland zijn uitgesproken links. Uit onderzoek is gebleken dat nog geen 1% zich rechts voelt, terwijl meer dan driekwart zich met links identificeert. Dan is het ook niet zo gek dat de meeste journalisten uitgesproken voorstander van linkse hobby's zijn zoals het knuffelen van allochtonen, het ophemelen van de multiculturele samenleving of bijvoorbeeld voornamelijk de positieve kanten van de massa-immigratie onderstrepen, zoals het sprookje dat we overspoeld worden met hoogopgeleide apothekers en architecten. Het propaganderen van eigen denkbeelden moet voorbehouden blijven aan opiniemakers, niet aan, ik noem maar wat, het NOS Journaal.

Objectieve journalistiek is natuurlijk onmogelijk, als je over politiek schrijft is een mening hebben natuurlijk niet te voorkomen, maar doe in ieder geval je best om de schijn van partijdigheid te voorkomen. En dat lukt meestal heel erg slecht. Dat kan je ook zien als je naar de meeste kranten en journaals kijkt. Het is allemaal hetzelfde politiek correcte praatje. Journalisten die daar niet aan meedoen, ik noem een Wierd Duk, moeten stuk. Een andere mening is blijkbaar gevaarlijk voor de beroepsgroep.

Is de corruptie dan alleen maar het kiezen om voor eigen parochie te schrijven? Nee, ik heb voorbeelden genoeg. Journalisten die politici helpen de juiste woorden te vinden, journalisten die net zo lang een quote opnemen van een hakkelende minister totdat 'ie wel goed uit zijn woorden komt, journalisten die expres onderwerpen niet wensen te behandelen (bijvoorbeeld de aanloop naar het Oekraïnereferendum) omdat het niet in hun agenda past of journalisten die alleen maar negatief kunnen doen over mensen die ze niet leuk vinden (bijvoorbeeld Baudet of Trump).

Allemaal corrupt, maar zijn dit de ergste? Nee, het ergste zijn de “overlopers”. Journalisten die nooit kritisch zijn op de macht, wat hun werk zou moeten inhouden, en dan op een dag een baan krijgen bij de overheid als voorlichter. Ik heb dat zo vaak gezien. De lafste vragenstellers, de grootste EU-lovers, de engste slijmballen krijgen een goed betaald baantje. Dus hoe minder goed je je werk doet in Den Haag, hoe beter het voor je portemonnee is.

Volg Jan Roos op Twitter, Like zijn Facebook-pagina, en abonneer je op zijn YouTube-kanaal.