Jan Roos breekt vandaag in zijn column een lans voor mannelijke waarden. "De overgefeminiseerde samenleving," aldus Jan: "bekijkt alles met een beetje testosteron met argusogen." Daarom wordt het wat hem betreft tijd dat "mannen weer mannen mogen zijn." Want: "dat softe gedoe heeft namelijk alleen maar slachtoffers gemaakt." In mijn gisteren uitgekomen boek (bestellen kan
hier) beschrijf ik het leven van de Europese man in de toekomst. Uitgekleed van al zijn
mannelijkheid, verworden tot een slap aftreksel wat wij ooit waren. Algehele nietskunners zonder trots en eergevoel. Natuurlijk is het fictie, maar zorgen maak ik me wel. De overgefeminiseerde samenleving bekijkt alles met een beetje testosteron met argusogen. Man zijn is voor hen gelijk aan iets negatiefs. Iets gevaarlijks.
Terwijl mannen voor een primaire levensbehoefte zorgen. Dan heb ik het niet over hun arbeid waarmee voedsel en onderdak worden gefinancierd, want dat kunnen vrouwen immers ook, maar over veiligheid. Iets waar in de samenleving steeds meer een gebrek is. Vroeger ging je als kerel met een stuk hout naar buiten als een stel rotjongens de buurt aan het terroriseren waren.
Tegenwoordig zitten ze met een knotje op hun kop op de bank te hopen dat het een keer voorbij gaat. Slappe happen zijn het. En áls je een keer iets doet, word je direct door de politie opgepakt. Zo verdedigde ik mezelf tegen een groep jongens die mij aanvielen. Daardoor heb ik nu een strafblad en die knul een dikke schadevergoeding in zijn zak.
Of wat te denken van die agressieve asielzoekers uit veilige landen, die allang al het land uitgeschopt hadden moeten worden? Daar gaan nu drie “ketenmariniers” heen om ze rustig te houden. Je weet nu al dat deze mannen niets mogen doen als ze worden aangevallen, bespuugd en uitgescholden. De-escaleren heet dat tegenwoordig. Vroeger heette dag nog lafheid.
Het wordt tijd dat mannen weer mannen mogen zijn. Dat softe gedoe heeft namelijk alleen maar slachtoffers gemaakt.