Deze week kondigde de Duitse bondskanselier Angela Merkel aan dat ze gaat opstappen als partijleider, en in 2021 ook als bondskanselier. Jan Roos schreef alvast de politieke lijkrede voor de regeringsleider van onze Oosterburen. Onverdeeld positief is Jan niet: "Haar zin “Wir schaffen das” zal over tientallen jaren nog steeds bekend staan als het startschot van de ontwrichting van de Europese samenleving!"
Er komt een einde aan het tijdperk Merkel. En dat is maar goed ook. Ze wordt vaak Mutti Merkel genoemd, maar ze heeft zich zeker niet als moeder van Europa gedragen. Liever gezegd: ze heeft ons continent meer kwaad dan goed gedaan. Duitsland heeft onder haar leiding namelijk een totale metamorfose doorgemaakt.
Natuurlijk worstelen onze oosterburen met hun verleden: na de Tweede Wereldoorlog probeerden ze uit alle macht te tonen dat ze niet meer xenofoob zijn en waren daardoor erg gastvrij voor buitenlanders die zich er wilden vestigen.
Maar de extreme welkomstcultuur van Merkel was nooit eerder vertoond. Haar zin “Wir schaffen das” zal over tientallen jaren nog steeds bekend staan als het startschot van de ontwrichting van de Europese samenleving. Een stortvloed aan vluchtelingen, asielzoekers en gelukszoekers kwamen - en komen nog steeds - onze kant op, met alle ellende van dien. Bijna twee miljoen mensen, waar we economisch werkelijk niets aan hebben, konden ongestoord naar binnen lopen.
De kosten zullen in de miljarden per jaar lopen. Merkel zadelde de bevolking op met de import van een enorme hoeveelheid criminaliteit, islamisme, onveiligheid voor vrouwen en een nog grotere parallelle samenleving. De gevolgen zullen nog generaties lang gevoeld worden. Niet dat Merkel zich daar druk over hoeft te maken, want zij heeft immers geen kinderen.
Maar niet alleen Duitsland, ook de rest van de EU-landen moeten als gevolg van hun pact met Merkel meewerken aan hun eigen ondergang. En dat deed Mark Rutte, als haar favoriete schoothondje, natuurlijk graag. Overigens heeft ook hij geen kinderen. Net als de baas van de EU, Jean-Claude Juncker. En de Franse president Emmanuel Marcon. Allemaal mensen die zonder kinderen over onze kinderen regeren. En dat moet ons nageslacht, niet die van hen, dan maar uiteindelijk gaan “schaffen”, wat een belachelijk visieloos egocentrisme toont van onze huidige leiders.
Ik hoop dat Merkel dat op een dag zal begrijpen, maar ben bang van niet.